İki takımın futbolcuları da, yılgın, bitkin, hedefsiz ve her şeyden önemlisi futbol oynamadan uzak olduğu bir gece izledik.

Maçın ikinci yarısında her ne kadar dengeler kurulup, Trabzonspor üstünlüğü ele geçirdiyse de maçın ilk yarısında ikinci bölgede üstünlüğü ele alan Fenerbahçe, Trabzonspor'dan daha üstün ve üçüncü bölgede daha fazla görünen takım oldu. Mehmet Topal'ın organizatörlüğünde Josef ve bu alanda ki Lens ile oyunu öne taşıyan ev sahibi takım karşısında Yusuf'un sıkışan alandan çıkamayıp, Okay'ın da yetersiz kalmasıyla Trabzonspor büyük sıkıntılar yaşadı.

Fenerbahçe'nin sonuç üreten ayakları sadece bir pozisyon da ki ofsayt olmadığını çok kişinin iddia edemeyeceği pozisyonda öne geçti ve Sow'un ayağından gelen bu golle ilk yarıyı önde kapatıp soyunma odasına gitti. Bu yarının son anlarında N'Doye'un kaçırdığı gol aslında Trabzonspor'un ikinci yarıda bu tür pozisyonları yakalayabileceğinin de adeta mesajıydı.

İkinci yarıda karşılıklı oyuncu değişikliği hamleleriyle ikinci bölgede üstünlük kurmaya çalışan iki takımın mücadelesinde disiplini daha yüksek olan Trabzonspor, önce oyun üstünlüğünü alıp, topa sahip olduktan sonra beraberlik sayısını üretti.

Sayısal eşitlik sağlandıktan sonra Trabzonspor'un baskısı devam ederken, Volkan ve Stoch'un oyuna girmesi Fenerbahçe'yi biraz daha öne taşımaya çalıştıysa da orta alanda baskı kurup, pas bağlantılarını daha iyi yapıp, kale alanında daha çok görünen Trabzonspor, öz güveni daha yüksek takım olarak galibiyete daha yakın taraftı.

Sonuç olarak dikkatlerin üç direğin arasından geçecek topa yoğunlaşan ve gerisi düşünülmeyen, görünmeyen gecede sadece tahta da hedefi olan, ama bu hedefi ortaya koyamayan iki takımın mücadelesi bataklıkta balık avlamaktan farksızdı.