Teknik direktörünü bir kenara koyarsak, Quaresma, Atiba ve Oğuzhan gibi takım oyununu bire bir ilgilendiren ve yönlendiren üç oyuncusu olmadığı için rotasyona gitmek zorunda kalan bir takım. Bu eksiklikler nedeniyle değişen oyun sistemi içinde yer almayan Cenk Tosun da kenarda.

Buna karşın böylesine önemli bir maçta hiçbir zorunluluğu olmamasına rağmen rotasyona giden Ersun Yanal. İki yıldır çoğunluğu aynı oyuncu grubuyla çalışıp üst üste aynı kadroyla sahaya çıkamamasının gerekçeli bir nedeni vardır umarım!

Savunmayı hücuma çıkartırken geriye koşularda sıkıntı yaşayan, Onazi’ye ön liberoda görev verip oyunun direnç bölgesinde Kucka ve Sosa ile pas yüzdesi yüksek bir takım karşısında bıraktık direnç göstermeyi ikili mücadelelerde üstünlük sağlayamayan, üçüncü bölgede iki sağ kenar oyuncusu Olcay ve Abdulkadir ile sonuç üretmeye çalışmak anlaşılır gibi değil.

Trabzonspor, topu rakipten çaldığında değil, rakibin yanlış paslarında kaptığı toplarda üçüncü bölgeye geçişlerde sıkıntı yaşamazken yapılan değişikliklerle özellikle oyunun son çeyreğinde hem sonuç üretti hem de evindeymişçesine etkili oldu.

Olcay bir takımda oynayacaksa oynayacağı yer sağ kenar hücum bölgesi olur. Bu yaştan sonra Olcay’dan sol kenar oyuncusu yaratmaya çalışmak şapkadan tavşan çıkartmaya çalışmakla eş değer olur. Beşiktaş; Tosic ve Taliska ile hücum organizasyonlarını yaparken Trabzonspor, bu dengeyi Rodellaga ve Yusuf Yazıcı’nın oyuna girmesinden sonra sağlayabildi ama çabuk çıkışlarda pas bağlantılarının sağlıklı kurulamaması Bordo Mavili takımın ani atak yapmasını engellediği gibi, geri koşularda da sıkıntı yarattı.

Sonuç olarak her iki takım lehine de sonuçlanabilecek zaman zaman tempolu, zaman zaman da heyecan dolu maç, pas yüzdesi yüksek olduğu kadar özellikle son çeyrekte büyük heyecana sahip oldu.

Bu maçtan bana göre Trabzonspor’un çıkarması gereken en önemli ders, tadro ve anlayış değişikliklikleriyle istikrarın yakalanamayacak olduğu olmalı…