Dünkü gazetelerden haberler: “Doğu''da, sınır boylarından iç kesimlere kadar her yerde operasyon var. Tunceli''de bir, Şırnak''ta üç asker şehit oldu. Sınırda eller tetikte. Sınır ötesi harekât ihtimali nedeniyle ellerin tetikte olduğu Doğu''da, operasyonlar aralıksız sürüyor. Teröristlerle 12 noktada sıcak temas sağlandı. Tunceli''deki sonbahar operasyonunda mayına basan Uzman Çavuş Ali Rıza Altın şehit düşerken, bölgede öldürülen terörist sayısı 17''ye çıktı...”

“Bingöl, Diyarbakır ve Bitlis''te de çatışmalar vardı. Siirt''te bir üsteğmen ağır yaralandı. Şırnak''taysa, Gabar ve Cudi''de hava destekli yoğun operasyonlar yürütüldü. Cudi''de ikisi er, biri üsteğmen üç asker şehit oldu. Sınırda kaçış yolları tutuldu. Yüksekova''da 150 terörist çembere alındı…”

Bu “operasyonlar”ın başka adı daha var:

Savaş, savaş hali…

Gözler Kuzey Irak''a dikilmiş durumda…

Ama gelen çatışma haberleri yurt içinden; Cudi''den, Şırnak''tan, Gabar''dan, Bingöl, Diyarbakır ve Bitlis''ten…”

Sorulması gereken soru belli: Bu savaşı nasıl bitirecek Türkiye? Ödenen bedeller bir yana, bundan sonra ödenecek bedellerin altından nasıl kalkacak?

Özkökgiller ve türevleri için iş kolay…

Hedef seç hedefi vur, iş bitsin…

Kelle hesabı yaparak intikam al, terör sorunu çözülsün…

Kandil Dağı''na in, Türkiye''nin toprak bütünlüğü korunsun…

ABD''ye, AB''ye meydan oku, devletin büyük olsun…

Evet, onlar için iş kolay…

Irak Kürt Bölgesi Yönetimi ve Barzani yeni hedefleri…

Vuracaksınız ve terör bitecek…

Peki gerçekten bitecek mi?

Dağlıca Tabur Komutanı, baskın yediği için üst makamlar tarafından soruşturuluyor.

Örneğin böyle hatalar bitecek mi Kuzey Irak''ı vurunca?..

Ülke içindeki terör sönecek mi?

PKK''ya katılıp dağa çıkan, destek olan Kürtler bu işten cayacak mı?

Ne yazık ki, bağırış çağırışla yol almak mümkün olmuyor, Barzani''ye “aşiret lideri” demekle, bakan düzeyinde “itini, köpeğini bağla” diye seslenmekle de pek yol alınmıyor. İçeriye konuşmak, psikolojik harekat mantığına sarılmak, kamuoyu öfkesinden istifade edip, onu biraz daha bilemek de olana çare değil…

Uçan kuş biliyor:

Irak''taki PKK kamplarının tümüyle buharlaşması dahi terör sorununu ortadan kaldırmaz.

PKK şiddet için şiddete yönelen bir örgüt değildir. Kürt milliyetçiliğini temsil etme iddiasında olan, insan kaynağı olarak Türkiye''den beslenen, terörü, şiddeti kendi insanlarından, büyük kent sakinlerine ve askere kadar herkese yönelten gözünü kan bürümüş şekilde kullanan bir örgüttür.

Sorunun “özünü ve çözümü”nü doğru yerde, “doğru yöntemler”le aramak gerekir

Ama öyle yapmıyoruz…

Kesin, net ve son hamleye koşullandık.

Türkiye bu şekilde 5 Kasım tarihine kilitlendi. Başbakan''ın Bush''la görüşmesi son aşama olarak değerlendiriliyor.

Beklenti şu: Bu görüşmenin ardından Türkiye''nin kararlılığını bir kez daha görecek ABD''nin de baskısıyla ya Barzani ve Talabani Ankara''nın taleplerine boyun eğecek…

Ya da onlara bedel ödetecek askeri bir harekât başlayacak…

Kolay görünmemekle birlikte, beklentileri veri alırsak ve ikinci ihtimal devreye girerse, açıktır ki Türkiye PKK''yla değil, Ortadoğu''da Peşmergeler dahil olmak üzere başka güçlerle karşı karşıya gelecektir.

Bu ise “Türkiye''nin başına gelebilecek en büyük felaket” olur…

Askeri başarı bu felaketi daha da arttırır…

Yalnızlaşan, dünyanın tepkisini çeken bir ülke haline gelmek yanında, Kuzey Irak''ta Kürt devleti kurulmasına tanıklık yaparız ve 100 yıl savaşlarına sürükleniriz…