Kalabalığın içinde bir anda yere düşüverdi delikanlı. Babası fidan gibi uzanmış evladını görünce yanına vardı. Ilık kan kokusuyla, şerbet karışımı bir koku sarıverdi her yanı. Yerden kaldırmaya çalıştı, olmadı. 15’lik bedeni 15 tonluk kurşun ağırlaşıvermiş, kollarına almaya çalışınca anladı. Başından vurmuşlar Halil İbrahim’i… Beş yavrusunun ilk göz ağrısını, 15 Temmuz gecesi Bayrampaşa Emniyet Müdürlüğü’nde şehit verdi Bahattin Yıldırım.
Aynı gece hainlerin namlularının doğrulduğu bir delikanlı daha vardı. Beştepe’ye varalı 15 dakika olmadan, 15 Temmuz gecesi katliam yapanların kurşunu değdi Rüstem Resul’e. Delikanlıyı ağır yaralı gören amcası, sırtlanıp hastaneye götürmek istedi. FETÖ teröristlerinin “Yaklaşma vururuz!” emirleriyle karışık, güç bela bedenini teslim aldığı yeğenini hastaneye yetiştirdi Mustafa Perçin. Ama düşman tek cepheden saldırmıyordu. Turgut Özal Hastanesi’nin doktoru, ağır yaralı delikanlıyı tedavi etmeyi reddetti. “6 çocuğum var. Bütün çocuklarım vatan için feda olsun. Oğlum doğuda askerlik yapıp şehit olmak istiyordu. Söz konusu vatansa gerisi teferruattır” dedi 17 yaşındaki genç şehidin cenazesinde, baba Necmi Perçin.
Beyaz önlük giymiş hainler ağır yaralıları tedavi etmeyi redderken, asker kıyafeti giyip köşe başlarını tutmuş hainler de ambulansların yaralıları taşımasına geçit vermiyordu. Ayaklarının dibine yığılan civan gibi evladını, yanı başındaki ambulansa yetiştirememek nedir bilir misiniz? 16 yaşındaki Özgür Mustafa’nın son nefesini üvey babası Muhiddin Şahbaz anlatsın o zaman size: “Genelkurmay'ın önünde önce tankların saldırısına maruz kaldık. Yani insanları ezecek oldular. Tank namluyu indirip de arabayı sürüklerken, onun önünden zor kaçtık. Daha sonra da helikopterle bizi taradılar. O tarama sonucunda da yavrumuzu ayaklarımın dibinde buldum. Müdahale edemedik, edecek durumumuz yoktu. Ambulans çağırdık, ambulans gelmedi. Yarım saat, kırk beş dakikaya yakın bir zaman dilimi çaresizce orada bekledik… Fakat gerçekten çaresizlik zor bir şey… Rabbim yeter ki devlete, millete zeval vermesin. "
Ömer Gürsel’in geçim sıkıntısı içinde büyüttüğü on evladı içinde, özel harekat polisi olup yüzünü güldürmüştü Halit. Kendi gibi polis bir genç kıza sevdalanmıştı. Babasına konuyu açıp, evlenmek istediğini söyledi. Oğlunun nişan yüzüklerini alıp, Diyarbakır’dan Ankara’ya geldi babası. Sur’da PKK’ya karşı düzenlenen operasyonlara katılan Halit ile sözlüsü Seher, TSK’nın PKK’yı vurduğu bombaları kullanan hainler tarafından katledildi. “Oğlumu ve gelinimi bizim uçaklarımızla, bizim helikopterlerimizle vurdular. Aldığım yüzükleri takamadan şehit oldu" diye feryat etti Ömer Gürsel. 15 Temmuz gecesi nişan töreni yapmak isteyen gençlerin hayalleri, Gölbaşı Özel Harekât Daire Başkanlığı’na bomba atan F-16’lı hainlerin bombardımanı altında kaldı. Şehidin arkasından kulaklarda 12 yaşındaki kardeşi Hüseyin’in, “Erkekseler yerden gelseydiler, neden yukarıdan bombalarla saldırdılar” feryadı yankılandı.
O gece ilk defa çok sevdiği fotoğraf makinasını almadan, ok gibi evden dışarı çıktı Mustafa Cambaz. Çengelköy Polis Karakolu önünü tutmuş hainlerin karşısında dimdik durdu. Darbeci hainler halka kurşun yağdırdığında O, en ön saflardaydı. Yaslandığı duvarın dibinden oğlu Alparslan’ı aradı.
-Asker karakolu bastı, halka ateş ediyorlar.
-Sen neredesin?
-Duvarın dibindeyim.
-Ani hareketler yapma.
-…..
Mustafa Cambaz’ın ciğerini parçalayan iki G3 mermisi kesti baba ile oğlunun konuşmasını. “Yunan askeri olmam” diyerek sığındığı vatanında, senelerce kimliksiz yaşadı Mustafa Cambaz. Gümülcine’nin Menetler Köyü, şehidi için gıyabi cenaze namazı kıldı. Mustafa Cambaz’ın İstanbul’daki cenaze törenine; 15 Temmuz gecesi babası Erol Olçok ile Boğaziçi Köprüsü’nde şehadete yürüyen 16 yaşındaki Abdullah Tayyip Olçok’un tabutları eşlik etti. Vatanı için canını feda eden Mustafa Cambaz, şehadete yürüdükten sonra Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığına alındı…
Şehit olmuş evlatlarının kahramanlıklarıyla “Bir memlekete nasıl vatan evladı yetiştirilir?” sorusunun adresi olan babalarımıza sabırlar diliyor; şehadetleri ile şehitler tepesini boş bırakmayan babaları rahmetle anıyorum. Bu babalar günü; evladının şehitliğini “Vatan sağ olsun” diye karşılayan eli öpülesi babalar ve vatanı için canını feda etmiş babaların evlerinde safları sıkılaştırma zamanıdır…
