1973 seçimleri öncesi Milliyet gazetesi yurt genelinde yaptığı seçim anketine bir de taraftarlık anketi ekler. Her deneğe seçimlerdeki tercihi ile ilgili soruların ardından hangi takım taraftarı olduğu sorulur. O anketin ortaya çıkardığı tablo Türkiye genelinde hatta birkaç yıl sonra Fenerbahçe'nin başına "bela" olacak Trabzon'da dahi mutlak sarı-lacivert hakimiyetdir. Anketin bilimsel güvenilirliği tartışılabilir belki ama o yılları yaşayanların da doğruladığı ülke futbolundaki Fenerbahçe taraftarı oranının %60’ların üstünde olduğu şeklindedir. Bu tablo 80’lerin ilk yarısında yani benim çocukluğumda da benzer idi Trabzonspor istisnası ile... Uzatmayalım ve yine atlayarak gidelim; Galatasaray 70’ler ve 80’lerin ilk yarısındaki geri kalışını büyük ölçüde Avrupa'da elde ettiği başarılarla telafi edip ezeli rakibi ile dengeyi sağladı hatta belki öne geçti. Sadece "UEFA Kupası değil, Prekazi' li Tanju'lu Galatasaray'ın Avrupa'daki başarıları o günlerde uluslararası alanda Türk halkının en önemli gurur kaynağı dahası "ulan biz de başarabiliriz" motivasyonu oldu. Öncelikle bilinmeli ki Temmuz ayında oynanan hiçbir maç sonraki sezon adına ölçü olmaz ve bu anlamda Galatasaray taraftarının endişesi abartılı... Ama Filistin Milli Takımı'nın sahasında oynadığı bir maçta tribünde Galatasaray forması ile oturan Filistinli futbolsever tablosunun sürmesi hatta üstüne konulması adına Galatasaray Avrupa'ya mecbur. Bunun bilincinde ve hiç değilse İgor Tudor'un geldiği dönemlerdeki mesela Çaykur Rizespor deplasmanının ilk yarısı motivasyonunda sahaya çıkacak bir Galatasaray, rakibin eleyecek pozisyonları bulur vesselam....
