Artık alıştığımız " İgor Tudor baskısı " ile başladı Galatasaray maça. Sezon başında "küme düştü" hükmü verilen ancak Kemal Özdeş'in gelmesinden sonra takım olarak sağlam bir irade ortaya koyan Kasımpaşa ise rakibini kollayarak... Bruma'nın zamansız, hatta en azından uzaktan bakılınca anlamsız kenara alınışına kadar sahadaki hava "Kasımpaşa iyi kapanıyor ama Galatasaray bu maçı alır" şeklindeydi. Belli ki Tudor için disiplin önemli ve sezon sonuna kadar puan kaybetme pahasına bile olsa bu konudaki ciddiyetini oyuncularına anlatmakta kararlı. Ama bu "ıslah" yönteminin hocanın kredisine olumlu katkı yapmayacağı da kesin...

Böylesi oyuncu değişikliklerinin sahadaki oyuncuların da aklını karıştırma ihtimali vardır . 18. dakikadan sonra, golü yiyene kadar Galatasaray'ın aklı karışmış gibiydi doğrusu. Adem Büyük'ün gayreti, Castro'nun takibi ve elbbete Ahmet Çalık'ın zaafiyetiyle oluşan Kasımpaşa golünden sonra Galatasaray yine rakip kaleye sağlı sollu gelmeye başladı ama somut pozisyon sayısı bir elin parmakları kadar bile olmadı. Kasımpaşa, Galatasaray'a göbekten alan bırakmadı, kanatlardan ise Galatasaray'ın gelmeye mecali yoktu ve ilk yarı bitti..

İkinci yarıya yine Galatasaray istekli başladı. Ama önce Kasımpaşa'nın akıllı savunmasını aşmakta zorlandı ardından da Tolga Ciğerci'nin acemice gördüğü kırmızı kartla sahanın hakimiyeti tamamiyle Kasımpaşa'ya geçti. 10 kişi kalıp 2. golü de yediğinde aslında Galatasaray için maç bitmişti; elbette Kasımpaşa için de...Sonrası 3. gol ve bu gerçeğin herkes tarafından kabullenişinden ibaret. Zaten tartışılan bir yönetimin yeni tercihi olan teknik direktörün de tartışılacağı bir sürece girdi Galatasaray. Bundan sonrası onlar için Lig'in bir an önce bitmesi olacak. Öte yandan hakkı teslim edelim ve Kemal Özdeş'in Kasımpaşa ile yaptığı işlere şapka çıkaralım. Tebrikler onun..