İki seneden biraz fazla oldu sanırım,
“Futbolu bitirdik bari salonlara bulaştırmasak hastalığı”
mealinde cümlelerden kurulu bir yazı yazalı. Saha içinde de saha dışında da Türk sporunun en büyük problemi hastalıkların öngörülebilir olmasına rağmen tedaviye niyetli kimsenin olmaması. Değer üretememe kabızlığı ile futbolda başladı her şey. Değer üretemedikçe nefret üretildi çünkü ürünün pazarlanabilmesi için mecburdular. Ortada seyredilecek bir oyun kalmayınca ortaya seyredilesi bir
“kavga”
koymak gerekti. Bütün bunlar kısa süre içerisinde olmadı tabi. Oyunu sevmeyip oyundan sosyal, siyasal veya ekonomik rant elde edebilmek için katılan türedi yöneticiler ilk adımı attı. Hakemler, oyuncular, taraftarlar da bu düzene dünden teşneymiş meğerki kimse
“Bu olmaz, bu doğru değil”
demedi. Herkes meseleye kendi konforu açısından baktı.
“Bu benim ayıbım”
deme cesaretini gösterenler
“hain”
ilan edildi ve geldiğimiz noktada tartıştığımız şey
“Ayran mı tükürük mü?”
Ne kadar beziyor değil mi?
“Sahaya yansıdı mı yansımadı mı?”
tartışmasına…
Uzatmayalım kim yaptı? Kim daha fazla yaptı? Hangi stadyum, hangi salonda daha fazla olduğu tartışmalarından sıkılmadık mı artık? İyi olan bölgeye de kısa zamanda sirayet edebilecek habislikte bir tümörün, sporu esir aldığını, tüm unsurlarıyla estetik ve zerafetten yoksun bir spor bünyesine sahip olduğumuzu göremiyor muyuz? Türk sporunu utananlar kurtaracaktır ve bundan gayrı kimin yaptığından bağımsız faile değil fiile odaklı düşünen utananların, utanmazlardan çok daha fazla cesur olması zarurettir.
#Futbol
#Kavga
8 yıl önce
Utanmak güzeldir
İfade özgürlüğünü genişletme arayışları
Dövizde çözülme hızlandı: Bir haftada 15 milyar USD
“Evine dönemezsin...”
Antisemitizm, 7 Ekim ve Biden’ın Vietnam’ı
Yangından mal kaçırma: Terör örgütü ABD’den tanınma istiyor!
