'ın, söylem ve sistem değişikliğine gitmesi çok normal, yoksa hem kendisine hem ülkeye yazık olur.

Bakın,

de en az

kadar haklıydı ama tutunamadı.

Neden?...

Çünkü manevra yapamadı, sistemi ve devleti ayakta tutan milliyetçi söylemi zamanında yükseltemedi,

'in kenarındaki köylüyü, çölün ortasındaki bedeviyi,

müderrisi meydanda topladı ama

bayrağını,

milli marşıyla göndere çekmeyi, bütün bunları kamu spotu haline getirip milyonlarca

televizyonlardan izlettirmeyi unuttu ya da beceremedi ama

becerdi.

,

'ndaki gösterilerden, dört başlıklı

manifestosu çıkardı,

, aynı meydandaki haklı kalabalığın direnişine rağmen iktidarda kalamadı.

Demek ki haklı olmak yetmiyor, oyunu kuralına göre de oynamayı bilmek gerekiyor.

Demem odur ki,

'in yaptığı teknik direktörlüğü yapmıyor

, başka bir şey yapıyor, gerektiğinde takımını geri çekiyor, kazanamayacağı maçtan fark yemeden ayrılmasını biliyor, bir sonraki maça hazırlanıyor.

Bakıyorum,

'ın her kavgadan zaferle dönmesini, her maçtan galibiyetle ayrılmasını bekleyen

bir medya,

bir alkış takımı var.

Olmaz…

Hiçbir fayda sağlamaz, bilakis hazır resti, hazır diklenmeyi, hazır cesareti, tabiri caizse hazır kabadayılığı kolayca tüketir bu tembellik.

O, ülke yönetiyor, dün bağırıp çağırdığına bugün telefon açabilir,

diyebilir.

Senin işin bir sonraki adımı, bir sonraki hamleyi tahmin etmek, yorumlamak, siyasetçinin önünü açmak, değişikliklere hazır bir kamuoyunu oluşturmak; faydalı olmak istiyorsan bunu yapacaksın.

Şimdi diyelim yarın bir gün

ile ilişkiler normalleşti, hatta tam üyelik müzakereleri başladı,

,

toplumunun yasal ortağı oldu, ne diyeceksin o zaman, ne yazacaksın?...

mı diyeceksin?

Bu dünya hesap kitap dünyası, kimse kimseden korkmaz, o masum kedi bile köşeye sıkışırsa gözünü çıkarır adamın.

Devletler bütün ilişkilerini karşılıklı menfaatler üzerine bina ederler, iki hafta önce

,

'ya ateş püskürüyordu, haklıydı, iki akşam önce de

'le görüştü, yanlış mı yaptı?

Son bir haftada, üç kez

'le görüştü ama

'te katliamlar durmadı, başarısız görüşmeler miydi bunlar?

Ana omurgayı, ana ekseni muhafaza edip yola devam edebilmek için bazen tavizler verilir, bazen tavizler alınır, işler böyle yürür.

Bizim medya, diplomasinin kendi içinde, ileri/geri hamle yapma ihtimalini bitiriyor zaten, üst perdeden kurduğu cümlelerle toplumu şartlandırıyor, daha sonra ortaya çıkan en küçük olumsuzluğu bile izah etmek zorlaşıyor, hatta imkansızlaşıyor.

yüzünden

gibi alçaklığın dip yaptığı bir kalkışmanın haklılığı bile tartışmaya açılıyor, psikolojik üstünlük korunamıyor.

Darbeden

saat sonra kitap çıkaran adamlar var, bu ülkede.

Ne yazdın, ne zaman yazdın, ne düşündün de yazdın, inanılır gibi değil!

Adam, dünyanın en karanlık istihbarat örgütleriyle aylarca yıllarca çalışmış, hazırlık yapmış, bir gecede memleketin altını üstüne getirmiş, ülkeyi işgale yeltenmiş, bizimki mevzuyu

saatte çözmüş, kitaplaştırmış, rafa koymuş!...

…

hoş bir sözcük değil, lakin helal kılınmışsa, diyecek lafımız yoktur.

Fakat

berbat bir şeydir, bunu hiç yapmayın, daha da önemlisi beceremediğiniz, büyük direnişi hafiflettiğiniz için yapmayın.

Sonra arkanızı toplamak çok zor oluyor...