Yakup, Yusuf, Katar ve diğer meseleler

ürkiye

’nin haklı itirazlarını bir kenarda tutarsanız, küresel sistemden, mevcut düzenden rahatsız olan kimse yok gibi.

Sadece

Türkiye

’nin etrafına bakıldığında bile durumu görmek mümkün.

DEAŞ, İran parlamentosuna

Humeyni

’nin mezarına saldırıyorsa, kimsenin sisteme itiraz ettiğini söyleyemeyiz.

Çünkü

Londra

’daki eylemlerle

İran

’daki eylemler aynı amaca hizmet eder, aynı düzenin savunucuları tarafından organize edilir, aynı sistemin kökleşmesini sağlar.

…

Başından beri

Suriye krizi

diye nitelendirilen şey de buydu, taraflar

Suriye

üzerinden mevcut düzeni test ettiler,

Rusya

ikinciliğini korumak,

İran

Rus/Amerikan

mesafesini canlı tutarak bölgeyi kontrol etmek,

Arabistan

gizli NATO üyeliğini

sağlama almak için

Suriye

’de saf tuttular.

Türkiye

hariç…

En başından beri

Türkiye

, sistemi zorlayan, itiraz eden, hiç olmazsa durumun düzeltilmesini isteyen tek ülkeydi.

“Türkiye’nin fiilen saf değiştirmesi yeni dünya savaşı anlamına gelir”

demiştim, bunu yapmadı, itiraz etti, bu sistem değişmeli, bunu hep birlikte yapmalıyız, dedi.

Bulunduğu yeri terk edip karşıya geçmedi, daha büyük çatışmaları, hatta açık savaşı engelleyen şey de

Türkiye

’nin bu tutumuydu.

…

Şimdi, bu günlerde eski sistemin aynı zamanda yeni sistem olduğunu, olacağını hatırlatan hamleler geliyor,

Amerika

’dan.

Katar

’a yapılanları,

Trump

’ın çaylak dilinden okursanız meseleyi daha kolay anlarsınız.

Bu adamın da böyle bir faydası var, her şeyi sıradan bir

Amerikalı aptallığıyla

söyleyiveriyor,

“Ben sordum, bu radikalizmin merkezi, destekçileri kimdir, dedim, bana Katar’ı işaret ettiler”

diyor, mesela.

Trump

Arapların

büyük ağabeyi olan

Suud ailesini

ziyaret etmiş ve sormuş,

“Sizin kardeşlerinizden bazıları terörizme destek veriyor, kimdir onlar?”

demiş,

Suud kralı

da,

“Şu zengin, küçük kardeşimizdir, siz hiç merak etmeyiniz efendim, biz onun cezasını vereceğiz”

demiş ve kapıları kapatmış.

Kapıları kapatmak da değil, küçük kardeşinin havasını kesmiş, öl, demiş, öteki kardeşler de büyük ağabeylerinin yanında saf tutmuşlar toplu olarak,

“Düzenimizi bozmaya kalkarsan başına gelecekleri bil”

demişler.

…

Şimdi misal yerine oturur mu bilemiyorum tabi;

Katar

, ne kadar

Yusuf

’tur, ötekiler ne kadar onu kuyuya atan kardeşleridir, kaç asırdır,

Yakup

nerelerdedir, bunları sahiden bilemiyorum.

Ama politik eksende mevzuyu buraya taşırsak,

Katar

kuyuya atılan Yusuf muamelesi görüyor

, bu çok açık.

Türkiye

Katar

’ı, kuyudan çıkarmaya çalışıyor, bunu hem maddi hem manevi sebeplerle yapıyor, doğru da yapıyor.

Fakat işin enteresanlığı şu,

DEAŞ

ayağına

Türkiye

’yi kuyuya doğru itenler bunu başaramayınca,

Türkiye

’nin yerine

Katar

’ı gönderdiler kuyunun dibine, hem de öz ağabeyleri eliyle.

…

Şu yaşananlar, şu olup bitenler,

Anadolu coğrafyasına

daha derin bir aşkla bağlıyor beni, her mevzudan sonra biraz daha kökleşiyorum, yerleşiyorum topraklarıma.

Ayaklarımı upuzun uzatıyorum,

Van

’dan

İzmir

’e kollarımı açıyorum,

Trabzon

’dan

Antep

’e öyle geriniyorum, öyle geriniyorum ki memleketimin üstüne, adam gibi.

Sormayın keyfimi, nasıl bir özgüven patlaması yaşıyorum, anlatamam.

129 bin dolar

milli gelirin bir işe yaramadığını, çöl havuzlarının insanı serinletmediğini, saçma sapan selefi törenlerinin din olmadığını, şu zavallıların haline ağlayacak bir

Yakuplarının

bile kalmadığını görünce de üzülüyorum doğrusu.

…

Şimdi ne olmuş,

Katar

Türkiye

ile ilişkilerini biraz canlandırmış, karşılıklı ihtiyaçlar giderilmiş, bizde olmayanı o vermiş, onda olmayanı biz vermişiz, mevzuyu izleyen tilki de hemen uçağına atlayıp gelmiş, çekmiş bunların sahibini kenara,

“Kardeşine hakim ol, gerisine karışmam”

demiş, bunlar da girişmişler kardeşlerine, ağız burun indirmişler aşağıya, olan biten buymuş…

Demek ki neymiş,

İngilizlerin

Araplarla

beraber

Osmanlı'yı

yıkma faaliyetleri hala devem ediyormuş,

Kör İmam

’ın maaşını hala

İngilizler

ödüyormuş,