Başlığı okudunuz, boş bulunup “Ne alâka?” dediyseniz, sizden bir şey olmaz, zekâ görünce tanımak bir insanda bulunması gereken en önemli hasletlerden biridir, birçok işe yarar ama en önemli getirisi sizi aptallardan korumasıdır, aptalların aptallıklarının farkında olmak da çok önemlidir, hayatınızın hayata benzemesini sağlar, aptallar önemsizdir, önemsiz oldukları için de günün yirmi dört saatinin neredeyse yirmi dördünde de önemli olduklarını düşünürler, sürekli kendisinin önemli bir insan olduğunu düşünen insanlar da önemsizdir, çünkü önemli insanlar önemli olmalarını sağlayan şeylerin hiçbirini önemli olmak için yapmazlar, mesela Dostoyevski önemlidir, ama önemli biri olmak için yazmamıştır Suç ve Ceza''yı, mesela Exubery önemlidir, ama önemli biri olmak için düşlememiştir Küçük Prens''i, mesela Fellini önemlidir, ama önemli biri olmak için çekmemiştir Amarcord''u, mesela Malcolm X önemlidir, ama önemli biri olmak için başlatmamıştır kara isyanı, bunlar yaptıklarını önemli olmak için yapmadıkları için önemlidirler, önemli sebepleri, önemli dayanakları, önemli fikirleri vardır, önemli olmadığı halde kendini her Allah''ın günü önemli bir insan olduğuna inandırmaya çalışanlardansa örnek veremem, çünkü gerçekte önemli insanlar olmadıkları için isimleri hatırlanmaz onların, kimseyi önemli olduklarına inandıramadan hayat sıralarını savarlar, çoğu zaman kendilerini bile inandıramadan, kendini inandırmayı başaranlarsa, bunu gerçeklik duygularını tümden kaybetmek pahasına yaparlar, yani önemli oldukları zannıyla yaşarlar, bu gerçek değildir, insanı gerçeğin dışına sürükleyen zanlara kaba tabirler “deli saçması” deriz, kaba olmayan tabirler de vardır, onlar daha ziyade Latincedir ve yine daha ziyade psikiyatrlar tarafından kullanılırlar sadece, bu sizi yıldırmasın, psikiyatrlar gerçekten adım adım uzaklaşanları teşhiste maharet sahibi olabilirler, ama bizler de zekânın farkına vararak kapatabiliriz arayı, aslında basit bazı yolları da vardır zekâyı fark etmenin, zekâ sahibi olan insanların mutlaka kulağınızın dikkatini çekecek sözleri vardır, duyar ve döner bakarsınız ya da duyar ve başka bir yere bakamazsınız, papağan gibi ezbere konuşmayı asla kendilerine yediremezler, saygı uyandırırlar kendiliğinden, dikkat çekerler, onlarla konuşmak size bir şeyler kazandırır, en azından hiçbir şey kaybettirmez, buz gibi olmazsınız, yüzünüzü ekşitmezsiniz, kafanızı başka yöne çevirerek görmezden gelmeye çalışmazsınız onlara rastladığınızda, size bir ağırlık gibi gelmezler, bir hafiflikle gelirler, konuştukça zihniniz de aydınlanır, ruhunuz da, kendinizi iyi de hissedersiniz hatta, çünkü zekilerle muhabbet de bir zeka belirtisidir sonuçta, işte bu yüzden de önemlidir zekâyı tanımak görünce, çünkü zekâyı gören yine zekâdır, göz değil, ruhsal bir tanışıklıktır zekilerin tanışıklığı, derindir, derinliklidir, aptallarsa sadece kendileriyle doludurlar, kulakları, gözleri, zihinleri sadece kendilerini görür, bu dünya için bir nimet oldukları zannına o kadar kapılmışlardır ki bunun dışındaki hiçbir ihtimale ihtimal vermezler, durmadan konuşurlar, dilden anlam şartının kaldırıldığını düşünürsünüz kulak verince, işte bu kalifiye aptallıktır, hiçbir aptal, aptal olduğunu akletmez, ama sezebilir, sezgileriyle ulaşabilir yerinin zekilerin yanı olmadığı bilgisine, bu aptallığın içinde bir parça saflık taşıyan cinsidir, bir parça hafifletici sebep, kalifiye aptallıksa hiç iflah olmaz, zekânın en uzağında yerini alır, zekâ görünce tanımak bu yüzden de önemlidir, zekâ bu kadar yakındaysa aptallık da uzakta demektir ve hayat güzeldir aptallıktan uzakta...
