Bütün Avrupa'yı saran terör tehdidinin gölgesinde ve tedirginliğinde Fransa'da başlayan EURO 2016, futbolseverler olarak bizlerin özellikle uzun Ramazan gecelerinde keyifli vakit geçirmemiz için biçilmiş kaftan gerçekten...
Her gün üç maçın oynandığı kupada, her ne kadar milli takımımız beklediğimiz gibi bir başlangıç yapamamış olsa da, bizim için muhteşem geçen 2008'in ardından, savunma futbolunun ağırlıkta olduğu, seyir zevki ve tansiyonu düşük, favori takımların domine ettiği EURO 2012'den sonra beklentilerimizin oldukça üstünde bir turnuva izliyoruz.
Fransa'nın ev sahipliğinin verdiği avantaj ve uzun süredir ilk defa yakalamış olduğu yetenekli ve dinamik kadrosu ile Almanya'nın ise her zamanki performansıyla en önemli iki favorisi oldukları Avrupa Şampiyonası'nda tahminlere göre bu iki takımı son şampiyon İspanya takip ediyordu...
Maçlar başladıktan sonra da ortaya çıkan tablo tahminlerin pek yanılmadığı yönünde olsa da, özellikle turnuvaya renk katacak takımlar ve gruplar netleşmeye başladı...
İlk maçını her turnuvanın gizli favorisi olan İtalya'yla oynayan Belçika, o uzun yıllardır bahsettiğimiz jenerasyonun, adından yine söz ettireceğini bir kez daha gösterdi. Mağlup olmalarına rağmen göze hoş gelen hızlı ve akılcı futbollarıyla ziyafet yaşattılar ilk maçlarında...
Maçlar başlamadan herkesin çok merak ettiği Lewandovski liderliğindeki Polonya da hızlı bir giriş yaparak Kuzey İrlanda'yı güzel bir oyunla eli boş gönderdi... "Bizi izlemeye devam edin" dediler adeta...
Turnuvanın bir diğer sürpriz takımı bizim de yakından tanıdığımız İzlanda'ydı... Elemelerde rakibimiz olduğunda pek de ciddiye almadığımız Kuzeyliler, grup maçlarına Ronaldo'lu Portekiz'den 1 puan alarak başladılar ve gruptan çıkmak için çok önemli bir adım atmış oldular... Fazlaca defansif görünen bir oyun ortaya koyan İzlanda, şöyle tehlikeli pozisyonları art arda izlesek galibiyeti kaçırmışlar diyebileceğimiz bir maçın ardından bilmeyenlere de kendilerini tanıttılar..
Her şampiyonaya “Acaba bu sefer olur mu?” diye başlayan İngiltere, Wayne Rooney ve kızanları diyebileceğimiz kadrosuyla, adeta sahadan sildiği Ruslar'ın uzatma dakikalarında kaleye geldikleri ilk pozisyonda buldukları gole engel olamayınca beraberlikle yetindi ama "bizi de yabana atmayın" der gibiydi...
Almanlar bildiğimiz gibi... Madem buradayız, o zaman favoriyiz diyorlar... Gareth Bale'li Galler, grup sonrasına göz kırparken, Arnavutluk, Romanya, Slovakya, Macaristan gibi mütevazi takımlar da kupada hiç bir maçın oynanmadan kazanılamayacağını ve hiç de kolay geçmeyeceğini haykırıyor gibiydiler...
Dilimiz varmıyor ama izlediğimiz ilk iki karşılaşmada en zayıf performans millilerimize aitti maalesef... O arzuyu ve takım oyununu bir türlü görememiştik... Ama Çeklerle oynadığımız karşılaşmada her şey değişti! UMUT hiç bitmemişti! Ve UMUT asla bitmeyecek… Çünkü biz 7 ihtimalin bir araya geldiği, yedinci şart olan kendi maçımızı da son dakikada yaklaşık 27 metreden attığımız frikik golüyle ve neredeyse imkansızı başararak katıldığımız bir turnuvadayız!
Bazen turnuvada olmak bile insana iyi gelir.
Biz bitti demedik ama başka takımlar bitirdi.
Emre Mor sağolsun…
