Hemen şimdi, şu anda yapılabilecek bir işle karşı karşıya kaldığınız durumlar olur. Bir an sonrası yoktur, nasıl ki bir an öncesi de yoktu. Hemen o anda karar vermek zorundasınızdır. Bu, çocukların “al vermem oyunu”ndaki hale benzetilebilir. Avucunuzdaki cismi çocuğa uzatır ve “al!” teklifinde bulunursunuz, çocuk elinizdeki cismi kapacağı anda avucunuzu kapatarak geri çeker ve “vermem!” diye seslenirsiniz. Bu işte geç kaldığınız anda elinizdeki cismi kaptırırsınız. Ama bu, nihayetinde bir oyundur ve çocuğu oyalamaya yöneliktir. Ne var ki, bu basit oyunda bile, çocuğa bir fırsatı kullanma alışkanlığı aşılama hedefi gizlidir. Çocuk elinizdeki cismi kapmakta geciktiği her seferinde, daha bir hırsla saldırır ve elinizdeki cismi kapmanın ancak o verili fırsatta mümkün olabildiğini gide gide kavramaya başlar.
Siyasetse nerdeyse baştan sona bu “al vermem” oyununa benziyor. Siyasette daima iki taraf yer alıyor. Mecburen. Çünkü siyasetçi ister istemez bir taraf durumunda olarak faaliyet gösterir. O, bir taraf olunca, karşı taraf kendiliğinden oluşur ve işbu al vermem oyunu, taraflar arasında aynı anda başlar. Ama çocuk oyunundan farklı olarak taraflardan biri elindeki cismi (imkânı, fırsatı, avantajı) kaptırmamaya, öteki de kapmaya çalışma sürecinde, cismin kaptırıldığı ya da muhafazasına muvaffak olunduğu anda iş biter. Siyasette al vermem oyunu sürgit devam etmez. Bu, verili bir fırsattır ve bir defaya mahsustur. Eldeki fırsat kaçırıldığı anda iş bitmiş olur. Burada oyalamanın, geciktirmenin, mızmızlanmanın, mızıkçılığın yeri yoktur. Bir defaya mahsus olan bir fırsat ya yerli yerince kullanılmış olur, ya da ebediyen kaçırılmış...
Adamın biri, sirk müdürüne gelir ve der ki: “Beyefendi, ben kuş taklidi yaparım, sirkinizde bana göre bir iş istiyorum.” Sirk müdürü: “Bizim kuş taklidi yapan adamımız var” derse de, kuş taklidi yapan adam: “Ama benim gibisini bulamazsınız, ben sahici kuş gibi olurum.” der, ama sirk müdürünü ikna edemez. Bunun üzerine kuş taklidi yapan adam, bir anda kollarını çırpar ve kuş olup açık pencereden uçar gider. Sirk müdürü arkasından “aman, yaman!” diye feryat etse de, sesini bir daha işittiremez.
Marguerite Duras, bir yazısında, yıllar öncesinde rastladığı bir küçük gazete ilanının metnini hatırlıyor. İlân şuymuş: “Geçen pazartesi akşamı, saat yedide, Tronchet Sokağı no: X'de yer alan çiçekçi dükkânının önünden geçerken, kapıdaki adama dönüp bakan kadın, lütfen kendinizi tanıtın.” İşte, geç kalmışlığın ve pişmanlığın harika ve çarpıcı bir örneği... O kadın kuş olup uçmuştur, o adam kuş olup uçmuştur, o fırsat kuş olup uçmuştur, bir daha yakalanmamacasına, ebedî olarak...
Siyasette, kaçırılan fırsat bir daha yinelenmez olarak kaçmış olur.
#RASİM ÖZDENÖREN
#siyaset
#Tronchet Sokağı
9 yıl önce
Siyasette al vermem oyunu
“Almanlar et başında”
Varsıllar vergi ödemesin!
Amerikan Evanjelizminin Trump’la imtihanı
Genişletilmiş teröristan projesi böyle çöktü
İsrail’le ticaret ve Deutsche Welle
