Hatta, kelime değil kavaramdır, kavram da değil, yaşam tarzıdır “
”
Ustamız bir defasında, “
” demiştir.
“
” şairi merhum
'te bu halin karşılığı şudur: “
”
de “
”nde, “
” dizesine imza atmıştır.
şiiri, baştan sona yalnızlık, otel odaları ve en çok da hüzündür; hem de “
” diyen
'dan fazla.
“
” şairi ,“
” dediğine göre,
'ın, “
” dizesindeki ahvalimiz mukadderat demektir.
Hüzün deyince de “
” akla gelendir
“
” der
, “
”
Bilirsiniz ney de ağlar. Firaktan kurtulmak vuslata kavuşmak için.
efendimiz, “
” dememiş midir?
Gelgelelim…
“
” filminin senaristi merhume
'nın lügatinde “hüzne” hiç mi hiç yer yoktur.
Tam aksine onun başat kelimesi “
” ibaretti.
En kasvetli günlerimizde bile moral bozukluğuna izin vermez, “
” derdi.
Anlamazdım. Hüznü ontolojik duruşun mütemmim cüzü zannederdim…
Bir gün muhabbet ederken, fakir,
'nın “
” (Düşler) filmindeki “Su Değirmenleri Köyü” (bir başka rüya) epizoduna getirmiştim.
Cenaze töreninin adeta bir bayram gibi kutlandığı sahneydi.
lafın burasında, merhum
'nin, ölümü nefis bir hal olarak nasıl terennüm ettiğini öyle anlatmıştı ki, o an ölümü parayla satsalar inanın satın alırdım.
Daha sonra
'nin
filminden o söz gelip buldu beni: “
”
Korku bitti mi de geriye “neşe” kalır.
Ama nasıl bir neşe?
“
” bir neşe değil elbette.
Nasıl demişti
: “
”
Son günlerde maalesef yüzler öfkeden, nefretten, kinden, hasetten çatırdıyor.
Ve, sosyoloji her geçen gün taammüden zehirleniyor.
Kimsenin, özellikle de ikiyüzlü adamların canınızı sıkmasına izin vermeyin kardeşlerim.
Yüzünüzden de gülümsemeyi eksik etmeyin.
Hülasa, neşemizi kaybetmeyelim. Neşemizi, yani, muhabbetimizi.
