Basın üzerine söyleşi yaptığımız zamanlarda genellikle hayatımızı şu üç şeyin çok etkilediğini söylerdim:

Medya, hukuk ve sağlık.

Bu üç sektör günlük hayatımızı en çok etkileyen, yöneten kurumlara dönüşüyor gittikçe.

Sağlık ne yiyip içeceğimizi, nasıl yaşamamız gerektiğini biz uysak da uymasak da dayatmaya, dikkatimizi çekmeye devam ediyor.

Hukuk zaten malum…

En geniş anlamıyla medya da neyi nasıl görmemiz gerektiğini, nasıl düşünmemiz gerektiğini dikte ediyor her dakika. Şimdi sinema, tiyatro, gazete, televizyon gibi konvansiyonel olanların yanına sosyal medya büyük bir güçle girdi ve onun da bu dikte etme konusunda diğerlerinden farkı yok.

Daha fazla çeşitlilik arz etse de sosyal medyanın yönetme yönlendirme konusunda ayrıcalığı yok onun da.

Daha fazla mahalle varsa da bir o kadar da daha fazla mahalle taassubu var. Ortadan bir şey söylemek veya üçüncü şıkka işaret etmek ya da söylenen bir şeyden şüphe etmek orada da büyük günah ve taş atma konusunda herkesin eli maşallah pek mahir. Kimsenin günahsız olma gibi bir kaygısı yok. Herkes keskin nişancı, attı mı alnının ortasından gözünün üstüne çakıyor herkes.

Bu kadar çok “bilgi", iddia, teşhis ve tedavi arasında artık meşrebinize hangisi uygunsa onu almak zorundasınız.

Kafanızın karışma ihtimali büyük tehlike.

Kafanız karışmasın sakın.

Karışmasın ama nasıl karışmasın?

Annenizin ünlü terliğinin bacağınızı yakmasıyla kafanızı sıyırması arasındaki capcanlı hatıralarınızın arasına bir savcı giriveriyor işte.

Anası kızıp oğluna terlik fırlatmış ve şimdi açılan davada terlik silah oluvermiş.

Otobüste hemşireyi tekmeleyen zanlının iki defa tutuklanıp iki defa serbest kalması ve üçüncü kez yine tutuklanmasından daha karmaşık olanı hukukçularımız icad edip bıraktı önümüze.

Sağlıkçıların araya girmesini bekliyorum şimdi tedirginlikle.

“Ana terliği yemek sağlıklıdır" diye bir demeç örneğin.

Sonra onların birbirine girmesini tıpkı kolesterol, tereyağı, yumurta, şeker konularında olduğu gibi.

En iyisi bu üç sektörün kafa karıştırma uzmanlığından sıyrılıp kendi bildiğimiz gibi yaşamaya çalışmak.

Mesela ben artık zorla gittiğim doktorun muayene ardından çektirdiği akciğer filmine derin derin bakmasından ürktüğümde nihayet her iki ciğerimde de ağır enfeksiyon olduğunu duydum.

Doktor mevsim ve önceki zatürrenin tekrarı olduğunu düşünüp üç iğne ve bir haftalık antibiyotik tedavisine başladı.

Babama göre bu soğuk havalarda ince giyinmenin, içime yünlü bir fanila giymemenin cezasını çekiyordum.

Annem her zaman olduğu gibi çay ve sigarayı suçladı.

Yakınlarım beslenmeme dikkat etmediğimden yakındı.

Şair değildim ki “Bu memleket beni verem etti" deyip çıkayım işin içinden.

Desem bile sosyal medyada infaz edilmeyeceğimin garantisi yok.

Annemin azaltsam da içtiğim sigaralardan haberi olması o terliğin üzerime yaklaşması demek anında yine.

Bir haberci olarak haber olmam ne güzel olurdu sonra savcıya gidip şikayet ettiğimde.

Neyse… en iyisi sağlıkçıları dinleyeyim, bakalım hangisi hangisiyle kavga ediyor zatürre tedavisi konusunda.

Bu karanlık kısa araya sıkışmış gibi duran talihsiz ayda olmayan sobada ıhlamur kaynatmanın yollarını bulayım oda da koksun diye.

Eskiden bugün yani 8 Kasım'da başlayıp ta Hıdrellez yani 6 Mayıs'a kadar süren altı ayın tümüne birden kasım denirmiş.

Şimdi elimizde bir otuz gün var.

Etimologların da hukukçular, sağlıkçılar, gazetecilerden farkı yok. Kasım ne demek diye araştırınca her kafadan bir ses çıkıyor.

Keşke 1946'da Refet Ülgen'in bu ay için “Songüz" diye önerdiği isim kabul edilseymiş.

Bu gariban, öksürüklü, bir sıcak bir soğuk ayın daha bir havası olurmuş.

Olmamış.

Olsaydı da kim bilir hangi hukukçu iptal davası açardı gerçi…

Ve biz medyada sosyal medyada nasıl taraflara bölünüp birbirimize hayali bıçaklar fırlatırdık…