Başucu kitabı: Gün Doğmadan

İlk şiir kitabı Körfez'in yayımlanışından 41 yıl sonra Sezai Karakoç, bütün şiirlerini tek ciltte topladı. Diriliş Yayınları'nın 53. kitabı olarak okuyucuya sunulan esere şair "Gün Doğmadan" adını vermiş.

Kitabı daha elime almadan, içimde bir "Safahat" imgesi uyanıverdi. Bunda ilk etken, kitabın 690 sayfaya yaklaşan hacmi ve dış görünüşüydü kuşkusuz. Ancak Safahat ile Gün Doğmadan arasındaki benzerlik bununla sınırlı değil. Safahat, Mehmet Akif Ersoy'un yedi şiir kitabını içerirken, Gün Doğmadan, Mehmet Sezai Karakoç'un dokuz şiir kitabını içeriyor.

Safahat, İslâm milletinin parçalanış, İslâm devletinin yıkılış "safha"larına tanıklık eden bir şairin gözünden ve gönlünden yansıyan ışıklardır. Bu ışıklar, daha çok "toplum aynası"nı görünür kılar. Gül devrini ve bülbül olmayı özleyen Akif, "viranelerin yasçısı baykuşlara dön"mekten yakınır. Uyanış, silkiniş, doğruluş için gösterdiği onca uyarıya ve umut parıltılarına karşın Safahat'ı bir çeşit "Gün Batarken" kitabı sayabiliriz.

Fakat mademki kıyamet henüz kopmamıştır, gün doğacaktır. Önce birey birey insanların, sonra toplumun kalbinde diriliş tohumları patlayıp filizlenecektir. Tarih, coğrafya, İslâm, insanlık, fizik, metafizik, hattâ folklor bile, bu diriliş hamlesine malzeme sağlayacak imkânlarla doludur.

Sezai Karakoç'un şiirleri bu imkânları işaret eden, aydınlatan, kıpırdatan, besleyen, yorumlayan, geliştiren; aklımıza ve kalbimize yaklaştıran, yerleştiren şifalı sular gibidir. Bir aşk pınarı, bir tarih ırmağı, bir Anadolu deresi, bir sevda çeşmesi, bir sebil, bir testi, bir tas, bir bardak, bir kaşık, bir avuç... Sanki hangi formu taşırsa taşısın, her şiirde bir su vardır ve hepsi de şu veya bu biçimde o "bengisu" ile bağlantılıdır.

Gün Doğmadan'da toplanan dokuz şiir kitabının "mümkün olduğu ölçüde kronolojik sıra gözetilerek, yeniden düzenlenmiş" ve "bölümlere, yorum için ufak ipuçları eklenmiş" olduğu belirtilmiş kitabın başında.

Bu "ufak ipuçları" şöyle:

"Birinci Sağnak: bahar sağnağı. Gül sağnağı. Dolunayın Çağrısı.

İkinci Sağnak: ateş sağnağı / Güneş karıncalanmaları.

Üçüncü Sağnak: gölge sağnağı. Akşam yıldızının çıkagelişi.

Dördüncü Sağnak: geometri sağnağı. Doğaüstü kent çizgileri.

Beşinci Sağnak: akış sağnağı. Geceleyin âbıhayat için millet yolculuğu.

Altıncı Sağnak: İnsan Sağnağı. İnsanda insanlığın yeşerip solması ve yeniden dirilişi.

Yedinci Sağnak: gök sağnağı. Yer sağnağı. Tutuşan göller. Hıdrellez rüzgârlarının kapı aralayışı.

Sekizinci Sağnak: Ebedî yaz sağnağı. Ruhun ve tarihin yıkılıp yeniden yapılma fırtınaları.

Dokuzuncu Sağnak: Aynalar sağnağı. Bardaktan boşanırcasına paslanan talihin içinden gülümseyen uygarlık ırmağı.

Onuncu Sağnak: kuş sağnağı. Simurg örneği. Öteye doğru. Daha öteye. Daha öteye.

Onbirinci Sağnak: sevgi sağnağı. Masallaşan gerçek. Çile ve gönül prizmasından geçen yedi rengin tek hakikat ışığına dönüşmesi.

Onikinci Sağnak: güz sağnağı. Suyun sabah alacakaranlığı yankısına dönüşü, sararıp dökülürken çınarların yaprakları.

Onüçüncü Sağnak: kış sağnağı. Ölüm. Sonra çark bir daha dönecek: diriliş."

Geçen gece geç vakit, açık penceremizden içeri o böceğin sesinin dolduğunu işitince, hemen Gün Doğmadan'ı açıp son şiiri yüksek sesle okuduk: "Ağustos Böceği bir Meşaledir". (s.679-682)