Dostlar sağolsun

Zorlanılan yazılar vardır, bu da öylelerinden... Siz, dün bu sütunda, süngüyü dik tutmaya çalışan bir yazı okudunuz, ancak o yazı her zamankinden çok önce kaleme alınmıştı; o yazıyı yazmam gerek saatlerde, ben, annemi toprağa vermekle meşguldüm.

Acı anları insanın geniş bir toplum içinde yaşadığını hatırlatır, hatırlatmalı; bu defa da öyle oldu: Annemin vefatını duyan aile yakınlarımız, dostlarımız, uzak-yakın tanıdıklarımız, okurlar, izleyiciler, meslektaşlar, kimi bizzat gelerek, kimi telefonla ulaşarak, kimi de faks veya e-posta göndererek başsağlığı dileklerini ilettiler... Herbirine tek tek cevap verebilecek durumda değilim; acımızı paylaşan herkese buradan teşekkür ediyorum...

Her yazarı ayakta tutan görünür-görünmez ilgilerdir; annemin vefatı sonrasında yaşananlar bana bir ilgi coşkusu zenginliği yaşattı, buna da ayrıca müteşekkirim. Dostlar sağolsun.