Osmanlı Sarayı'nın eski sakinleriyle geçirilen bir çocukluğun ardından 'tarihi' işleyen "Taif'te Ölüm", "Meyyale", "Paris'te Son Osmanlılar"ı yazdı Hıfzı Topuz. Yazarla romanları ve polemiğe yol açan son kitabı "Eski Dostlar" üzerine konuştuk.

Romanlarınızda saray kadınlarının aralarındaki ilişkiler, umutları, aşkları, acıları geniş yer alıyor. Sizi onların özel yaşamına yönelten sebep nedir?

Çocukluğumda evimize gelip giden eski saraylı hanımları, cariyeleri, kalfaları, hanım ağalarını tanıdım. Bunlar büyükkannemin arkadaşlarıydılar. Evde büyük saygınlıkları vardı. Hepsinin elleri öpülür, girip çıkarlarken ayağa kalkılır ve karşılarında ayak ayak üstüne atılmazdı. Hepsi son derece nazik ve zarif kadınlardı. Sarayları dağıldıktan sonra kendilerine göre bir düzen kurmuşlar, mütavazı bir hayat yaşıyorlardı. Hepsini saygı ve sevgiyle anıyorum. Onlardan da çok şey dinledim. Benim oluşmamda mutlaka etkileri olmuştur.

Kimi eleştirmenlere göre geçmişe yönelmek romancıyı kolaycılığa yöneltiyor.

Geçmişte kalmış olaylara yönelmenin kolay olduğu kanısında değilim. Ben bir romana başlamadan önce bir kaynak araştırması ve taraması yaparım. Her konuda incelediğim kitapların yanında belgeleri de dosyalarda toplarım. Yazı işine ondan sonra sıra gelir. Tarihlerle, kişilerin görevlerinde yanlış yapmamaya çok özen gösteririm. Bazen bir ayrıntı üzerinde saatlerce uğraştığım olur. Ama başkası böyle mi çalışır, bilmiyorum. El sürülmemiş kaynaklara ulaşmak beni mutlu eder.

Eski Dostlar, basından büyük ilgi gördü ve polemiğe yol açtı.

Eski Dostlar'a gösterilen ilgi beni çok şaşırttı, beklemiyordum. Bazı yakın dostlarımın önerisi üzerine bu konuyu ele aldım. Zaten öneri Sabahattin Ali olayının aydınlatılmasından kaynaklanıyordu. Ne var ki ben sadece bir tanıktım, gördüklerimi ve duyduklarımı yazdım. Nedense magazin basını dikkatlerini başka yönlere çekti. Özellikle Melih Cevdet'le Çetin Altan'ın kavgasına. Konu bu değildi ki. Ama bir süre sonra basında olayı çok iyi değerlendiren dostlarım çıktı ve benim anlatmak istediklerim çok iyi anlaşıldı. Ben bir gazeteci-yazar olarak görevimi yaptım. Bundan sonrası çok ciddi bir araştırma konusu.

Tarihî romanlara yönelik ilgiyi neye bağlıyorsunuz?

Gençler okullarda tarih diye hep resmi tarihi okudular. Birçok şey tarih kitaplarına geçmedi. Çoğu zaman da yanlış yansıtıldı. Resmi tarih savaş tarihiyle yetindi. İnsanları, toplumları tanıtmadılar. Resmi tarih cansız, zevksiz, gerçek dışı bir tarih oldu. Bugün tarihsel konulara eğilen yazarların başka bir sorumluluğu var. Tarihi bütün çıplaklığıyla, gerektiğinde bütün çirkinliğiyle anlatmak ve sevdirmek. Ben okurlarımdan iyi tepkiler alıyorum. "Bize tarihi sevdiriyorsunuz" diyorlar. Ne mutlu bana.

HIFZI TOPUZ kimdir?

1923 yılında İstanbul'da doğan Hıfzı Topuz, sırasıyla Galatasaray Lisesi ve İ.Ü. Hukuk Fakültesi'ni bitirdi. Akşam gazetesinde muhabir, istihbarat şefi, yazı işleri ve genel yayın müdürü olarak çalışan Topuz, Strasbourg Üniveritesi'nde devletler hukuku ve gazetecilik alanlarında yüksek lisans yaptı. Çeşitli konularda 20'ye yakın eseri bulunan Topuz, tarihî romanlarının yanısıra 'Uluslararası İletişim', 'Türk Basın Tarihi', 'Basında Tekelleşmeler' gibi iletişim fakültelerine kaynak niteliğinde kitaplar yazdı. Özel televizyonların beraberinde Anadolu Ünivesitesi, İstanbul Üniversitesi ve Galatasaray Üniversitesi iletişim fakültelerinde dersler verdi.