İZMİR- Son kitabı 'Güven'de, 2. Dünya Savaşı yıllarında illegal Türkiye Komünist Partisi (TKP) ve partiyi arayan bir grup insanın öyküsünü anlatan Vedat Türkali, 'Bu kitap, Türkiye için gerekliydi' dedi. 5 kitaptan oluşan 2 ciltlik, yaklaşık 1300 sayfalık kitabını yazdığı 10 yıl boyunca İngiltere'de yaşayan 81 yaşındaki Yazar, 'Bir Gün Tek Başına' ile başlayan, 'Yeşilçam Dedikleri Türkiye', 'Mavi Karanlık' ve 'Tek Kişilik Ölüm' adlı kitaplarla süren yazım serüveninde, Güven'in ayrı bir yeri olduğunu vurgulayarak, 'Hep yazmak istediğim kitap... Bugüne kadar yazdıklarım, Güven'i yazmak içindi' diye konuşuyor. Şiir, sinema ve tiyatro oyunu yazarak başladığı yazı serüveninde romancılığı seçmesinde, dönemin siyasi baskıları ve sinemanın pahalı bir sanat olmasının büyük rolü olduğunu anlatan Türkali, 'Bunun için adımı bile değiştirdim' diyor. Yazar Türkali, 1945`lerden beri yazmak istediği ve adını 'İtimat' koyduğu kitabına cezaevinde hazırlandığını söylüyor.

Cezaevi üniversitemdi

'Türkiye'yi değiştirmek isteyen, bunun için bir kavga yürüten, bu uğurda türlü baskı ve işkencelere maruz kalan insanların öyküsünü anlatmak istiyordum. Onları gözlüyor ama ulaşamıyordum; çünkü onlar gizleniyordu. Ben de TKP'nin içindeydim ama sıradan bir kişiydim. Sonra kitap için birçok kişiyle birlikte oldum. Şefik Hüsnü'ye kadar gittim, bana partiyi, sırlarını anlattı. Ama anlatılanları, öğrendiklerimi, (polisin eline geçer ve birilerine zarar verir) korkusuyla yazamıyordum. Sonra tutuklandım. Cezaevi, benim için gerçek bir üniversite oldu. Romanım için gerekli asıl bilgi ve belgelere orada ulaştım. Cezaevinden çıktıktan sonra hemen Güven'i yazmaya başlamadım. Önce romancılığı öğrenmem gerekiyordu. Güven'den öncekileri yazdım." Güven'i yazmak için Rusya ve eski doğu bloku ülkelerine gittiğini, komünistlerin yaşadığı mekanlarda bulunduğunu anlatan Türkali, Komintern arşivinin açıklanmasıyla, 'karanlıkta kalan bir dönemin aydınlandığını', kendisinin de bu belgelerden yararlandığını söyledi.

Yayıncım basmaktan çekindi

Gönüllü olarak eve kapandığı 10 yılın sonunda kitabı tamamladığını, ancak yayınevi sahibinin, 'başım belaya girer, mahkeme kapılarında sürünürüm' endişesiyle basmak istemediğini anlatan Türkali, 'Sonra 5 ayrı yayınevi basmak için başvurdu. Kitap basıldı ve satılıyor. Kimse zarar görmedi. Çünkü bu kitap Türkiye için gerekliydi' görüşünü savunuyor.