Siyaseti de "iç tehdit" saydılar

 
Ecevit, son çıkışıyla "siyaset"i de "iç tehdit" kapsamı içinde değerlendirdiğini ortaya koymuş oldu.

Utanç verici bir gelişmeye imza attı Türk siyaseti dün. Ecevit, hem de Başbakan sıfatıyla, anayasayı açıkça ihlal etti ve milletvekillerini anayasayı "ihlal etmeye davet" etti... Üstelik hem ANAP-MHP, hem de DYP, Meclis'i baskı altına almaya dönük bu çağrıya yeterli bir tepki göstermedi. Anayasayı ihlal suçu, "yorum meselesine" indirgendi, gitti...

Dün sabah saatlerinde olup bitenler neticesinde, eğer "piyasalar" Ecevit'in tutumunu dikkate alır da çalkalanmaya başlarsa, ortada "ciddi bir tezgâh" olduğu ve Türkiye'nin adım adım o noktaya ötelendiği ortaya çıkacaktır. Mesele, Ecevit'in kişisel baskıcılığı ile sınırlı kalmayacaktır. Ecevit'in vahim açıklaması, "siyaset"in "hukuk"u kuşatmasının ve baskı altına almasının en köşeli örneklerinden biri olarak literatüre geçmiştir ve herşey o kadar açık oynanmıştır ki, buna rağmen piyasaların spekülasyona açık hale gelmesi, çıkar gruplarının siyaseti kullanması, siyasetin de buna bile bile lades demesi anlamına gelecektir.

69. madde oylaması sırasında, Ecevit'in kullandığı oyu göstermesi ve açık bir biçimde anayasayı ve teamülleri çiğnemesi herkesin gözleri önünde gerçekleşti. Üstelik FP grup başkanvekillerinin sıkı takibi olmasaydı, Meclis buna göz yumduğu gibi ayak da uyduracaktı. Meclis üzerinde hükümetin zaptiye haline getirilmesi, Ecevit eliyle bir açık deklarasyona dönüştürüldüğünde bile hükümet üyesi diğer partilerin temsilcilerinden birkaç açıklama geldiyse de, Meclis'in saygınlığına sahip çıkma konusunda yeterince gür sesler çıkmadı. Eğer hükümet krizi çıkması gerekiyorsa, bu, cumhurbaşkanlığı konusunda değil, Başbakan'ın anayasayı açıkça çiğneyen bu tutumu karşısında ortaya çıkmalıydı. Demirel'in "merkez sağ popülizmi" içinde demokrasinin içini boşaltan uygulamlarına direnerek ömür geçirmiş Ecevit, Demirel'i köşkte tutabilmek adına merkez sağ popülizmin doruğuna yerleşti.

Şu ya da bu nedenle Meclis, "siyaset"i işleten bir hamlede bulunurken, hükümetin yasama üzerinde vesayet ağırlığı koymaya çalışması, devlet erkinin hükümetteki siyasetçiler eliyle siyasal erki nasıl sıkı markaja aldığını bir kere daha gösterdi. Üstelik, Ecevit, demokrasiyi dikkate almadığını açıkça beyan ettiği gibi, anayasayı da dikkate almadığını gösterdi. Ecevit, Meclis'i zorlayarak sonuç almaya çalışan ve her seferinde de duvara toslayan reflekslerine bir türlü hakim olamıyor. Şimdi Türk siyasetine "göstererek gizli oy kullanma"yı hediye eden Ecevit, bunu savunurken, hayatı boyunca gizliliğe karşı olduğunu söylüyor. Gizli oyun, milletvekili iradesinin hürriyetini korumanın bir yolu olduğunu bile göremiyor. Öylesine bir kilitlenmiş bir ruh hali içinde hareket ediyor ki, adeta hayatının bundan sonrasını Demirel için yaşayacağını beyan ediyor.

Bugünkü hükümetin başı, ilk oylamada siyaset adına Meclis'in gösterdiği iradeyi, "istikrar"ı tehdit eden bir unsur olarak nitelemiş oldu. "İstikrar"ın üzerine oturduğu sanal "iç tehdit" konsepti, bire bir "siyasallaşmaya" karşı bir yerde duruyor başından beri. Ecevit, son çıkışıyla "siyaset"i de "iç tehdit" kapsamı içinde değerlendirdiğini ortaya koymuş oldu. Salt bu nedenle bile hükümetin talep ettiği anayasa değişikliklerinin geçmemesi, siyasetin itibarını korumanın yolu haline gelmiştir.

Bu yazıyı göndermek üzere tuşa dokunmadan önce 69. Madde'nin kabul edildiği açıklandı. İlginç bir gün geçiriyoruz ve "eskimiş siyasal akla" son noktanın koyulmasına adım adım yaklaşıyoruz.