Duygusal bir anda çok sevdiğim bir büyüğüm, gönül dostu, şair yazar, düşünce ve eylem adamı Mehmed Âkif İnan üzerine yazmak zor. Konumlandırma insanın kendisine aittir. Her isteyen istediği yerde yer alabilir.

Yukarıda, kendisine ilişkin sıfatları sıralarken, bir anda, acaba duygularıma yenik düşerek mi böyle davranıyorum diye düşünmüyor değilim.

Şiirimiz; doğrultusunu açımlayarak ve büyüterek günümüze dek geldi. Akif İnan, yetmişli yıllarda biçim ve düşüncede geleneğe yaslanarak ve beslenerek şiirini oluşturdu. Serbest söyleyişin egemen olduğu bir dönemde, Hicret şiir kitabında şiirimizin ses zenginliğini oluşturdu. Biçim ve düşüncede geleneksel, söyleyişte modern ve açılımları olan şiir kurgusunu bırakmadı. Sonraki kuşaklar önceki şiirden beslenip büyüdükleri halde, dalından düşen palamut misali köklerini yok saymaya yeltendiler. Zaman eleği herkesi hakkettiği yere oturtacaktır.

Yazarı bir edebiyat bilimci olmasına karşın, şair. Edebiyata ilişkin teoriyi şiir duyarlığıyla yazdı. Edebiyat ve medeniyet ilişkisi, içiçeliği üzerinde durdu. Yeni dönemde Üstad Sezai Karakoç'tan sonra edebiyat üzerine yerli düşünce ve sanatın öncülerinden.

Mavera'da; koronun merkezinde durdu. Hem şair, hem yazar, hem düşünce, hem de eylemiyle.

Üstad Necip Fazıl'dan sonra boşalan kitap kürsülerini dolduran bir hatır. Edebiyat, medeniyet ve şiir üzerine gür sesiyle tane tane konuştu. Mavera sürecinde, ilden ile, kasabadan kasabaya koştu, koşturuldu. Büyük bir boşluğu tek başına doldurdu.

Eylem adamı. Siyasadan pek hoşlanmamasına karşın, bir bilinç ve düşünce adamı sorumluluğuyla medeniyet bağlısı memurların öncüsü ve bayrak taşıyıcı. Bir mennus illete yakalanıncaya kadar cepheyi bırakmadı. Çağın menhus hastalığına yakayı kaptırdı.

Bana uyarısı: Siyasaya bulaşmamam konusunda oldu. Siyasaya harcayacağım zamanımı, sanata ve öyküye ayırmam yönünde oldu. Belki de onu dinlemediğim bir tek konu bu oldu. Ama edebiyatı ve sanatı bırakmadan, kendimi ödün olarak ortaya koydum. Bir öykü kitabı çok şeye değiyordu nazarında.

Yedi İklim'in her sayısının çıkışında gönendirdi. Derginin hacimli olmasında şikayetçiydi, ama bir ay boyunca doyasıya okuduğunu belirtiyordu. Özel sayılarımızda müthiş moral buldu.

Yazamadığından ötürü sıkılıyordu. Özel sayılar için yazı istediğimizde, konuşmayı tercih etti.

Üstad Necip Fazıl'dan sonra; gazetedeki köşesinde Üstad Sezai Karakoç ve Üstad Nuri Pakdil ad ve sıfatlarını telaffuz eden ilk isim. Kendilerinden sonraki kuşaklara, büyüklerine karşı nasıl davranılması gerektiğini örnekledi. Hakbilir, hakşinas ve içtenlikli bir zerafetti.

Gönül ehliydi. Edebiyat dünyasındaki yakın dostlarına, bizlere bu yönünü belli etmediği gibi ihsas da ettirmedi. Kendi dünyasında, bağlılarıyla arasında kaldı.

Kişilik olarak nüktedan, espirileri bol ve güleç yüzlü.

Bir küçüğü ve öğrencisi olarak hitabı Haksal'dı. Yüz çizgisinde içtenlik ve vakar vardı.

Doğrultuya bağlılığımızdan ötürü, Mavera'dan sonra Yedi İklim'i topluluklarda andı. Kalben, ruhen bize omuz verdi. Üstad Sezai Karakoç sayısında içtenliğini esirgemedi. Hiç tedirgin olmadı ve bunu belli de etmedi.

Hayatta iken kendisine ilişkin dergide bir bölüm veya tasarımız, hastalığıyla zorunlu bekleyişe girdi. Şimdi ona karşı mahcubuz.

Kendisine rahmet diliyorum. Hakkının helâl olmasını da. Bizler üzerinde çok hak ve emekleri vardır.

ÖNEMLİ NOT: Yedi İklim dergisi olarak kendisi için hazırlayacağımız sayı için, elinde, mektupları, özgün yazı bilgi ve belge olanlar, yazı yazmak isteyenler dergimiz adresine ulaştırmalarını istirham ediyoruz.

Telefon: (0216. 346 65 78-336 61 88-(fax) 345 63 89).