Kağıt peçeteden, tuvalet kağıdına doğru!..

 
Magandalığa "kültür" adını vermek, böylece tırmanır işte.. Sonunda kağıt peçete veya tuvalet kağıdı, "popüler kültür"ün öğeleri olur..

İstanbul gece kulüplerinde, beğeninin yeni işareti, "kağıt peçete"ymiş.. Müşteriler, sevgilerini göstermek için, konuk sanatçıların başından aşağı, kağıt peçete yağdırıyorlarmış..

Ne kadar zarif değil mi?

"Maganda kültürü"ne, elbet de "çiçek" falan gibi güzellikler dayanamazdı..

Sonunda kağıt peçete, gülü, karanfili böylece kovdu gece hayatından..

Peki, giderek bu zevk, nereye varır?..

Bakarsınız gelecek yıl, kartel gazetelerinin hafta sonu eklerinde, "tuvalet kağıdı" modasının başladığını görürüz..

Sahnede oturan sanatçılar, ağızları kulaklarında dekoltelerini sergilerken, ayakta duran garsonlar, onların başlarından aşağı, tuvalet kağıdı rulolarını boşaltırlar..

Ertesi gün, magazin haberlerinden öğreniriz..

-Çok zengin bir kişi, skandalları ile tanınan sanatçının başından aşağı, iki koli Sel-Pak tuvalet kağıdı boşalttırdı..

Ya da şöyle bir haber okuruz..

-Ünlü sanatçı k....., kendisi için dört koli ithal tuvalet kağıdı açtıran ithalatçı uğruna, 15 günlük aşkını bıraktı..

Güneydoğu barlarında, "kağıt"ı bu şekilde kullanmak, daha "doğrudan" bir yöntemle yapılırdı..

Bardaki hacı-ağa, beğendiği "sanatçı"nın yanında, ayakta dururdu.. Cebinden çıkardığı bir tomar kağıt parayı, birer birer kadının ayaklarına fırlatırdı.. Bu işi yaparken de, kadının yüzüne hiç bakmazdı.. İşin raconu buydu..

Kağıt paralar yere dökülürken de, orkestranın ritm-sazı çıldırır, "civciv çıkacak-kuş çıkacak" temposunu delice vururdu..

Çünkü sonunda, bu banknotlar toplanıp, sanatçılar arasında paylaşılırdı..

Şimdi İstanbul'da başlatılan "kağıt peçete" modasına, herhalde en fazla sazlar sinirlenmektedir.. Çünkü gece biterken, yerdeki peçeteleri paylaşmak, onları pek fazla tatmin etmeyecektir..

Gece evlerine dönüp, masanın üzerine koca bir deste kağıt peçete koyunca, herhalde eşleri sinirlenip, bağıracaktır..

-Yine mi kağıt peçete getirdin?.. Yeter artık.. İki senelik kağıt peçete stoku var bu evde. Ama doğru dürüst yiyecek bir şey yok!..

Acaba kağıt peçeteleri, kaç liraya açtırıyor gece kulüpleri?

Herhalde, süper-market fiyatına değildir.

Bir ara da, "konfor" modası vardı barlarda..

Müşteri, sahnedeki beğendiği sanatçıyı işaret edip, garsona talimat verirdi..

-Şu hanıma, bir konfor gönder!..

Bunun üzerine, o gece kulübündeki (veya bardaki) ne kadar Tekel markalı içki varsa, hepsinden birer şişe, bir tepsinin üzerine koyulurdu.. Garson, şişelerle dolu bu tepsiyle sahneye çıkar ve ilgili hanımın yanında durup, "konfor" gönderen müşteriyi (veya hayranı) gösterirdi.. Hanım kırıtarak selam verirdi..

Bütün o şişeler de, açılıp içilmiş gibi, müşterinin hesabına yazılırdı.. Sanatçı hanım da, bu "tüketim"den bir komisyon alırdı..

Magandalığa "kültür" adını vermek, böylece tırmanır işte.. Sonunda kağıt peçete veya tuvalet kağıdı, "popüler kültür"ün öğeleri olur..

Çiçek göndermek, şampanya açtırmak veya alkışlamak yerine, kağıt peçete döktürerek beğeni seslendirmek, gerçekten ilgi çekici..

"T.R.T. Tekeli" kalkıp, özel televizyonculuk geldiği zaman, hepimiz kültür ve eğlence hayatının gelişeceğini zannetmemiş miydik?

Çünkü "devlet yayıncılığı", sansür, donukluk, pırıltısızlık demektir.. Devlet sanata, öncelikle "denetlemek" için ilgi gösterir..

Batıda sanat, önce "kilise"nin, sonra da "devlet"in denetiminden kurtulunca gelişmiş, uçmuştur.. İtalyan Rönesansı'nın büyük ustalarını, Mediciler gibi aileler finanse etmişlerdir..

Bir de bize bakın..

Özel sermaye, televizyonculuğu da, kültürü de, amma benzetti.. Televizyon ve yazılı basın arasındaki magazin içerikli inter-aktif dayanışma sonucu, "popüler kültür"e, kağıt peçete de girdi..

Ne yapsınlar ki?

İbrahim Tatlıses, "Urfa'da Harward vardı da, gitmedim mi" demiş..

Neticede, İstanbul'da Harward vardı da, bu kartelciler gitmedi mi?

ŞAKA

Barışırlar!..

Ecevit'le Yılmaz'ın arası açıkmış..

O kadar ki, Ecevit açık açık, Yılmaz'ın "liderlik nitelikleri" konusunda, ileri geri konuşmuş..

Hiç merak etmeyin..

En geç 3-4 gün içinde barışırlar..

"28 Şubat"ın yıldönümü yaklaşıyor..

Post-modern müdahalenin evlatları, 28 Şubat'ta, birbirlerine yine sarılırlar..

ANTİ-DEĞİŞİM

Burası Türkiye-Yok öyle şey..

Bir ara ümitlenmiştik.. Clinton'ın ziyareti, AGİT Zirvesi, Helsinki buluşması derken, "derin devlet"in bile, Avrupa Birliği'ne girmeye karar verdiğini zannetmiştik..

Sonunda "Kopenhag Kriterleri", Türk hukukunun ve siyasetinin de, temel metni olacakmış gibi bir inanç başlamıştı hepimizde..

Meğer birileri, bütün bunlar olurken, tribüne çıkıp susmuşlar..

Şimdi, ayrık otları gibi, farklılıklarını koymaya başladılar.. "Avrupa Birliği" ile "kapitülasyonlar" falan mukayese edilmeye bile başlandı..

Bakarsınız yarın da, mesela 28 Şubat'ın yıldönümünde, "Avrupa'ya karşı, 2'nci Kurtuluş Savaşı'nı başlatmalıyız" diyenler bile çıkar..

Gerçi toplumda "28 Şubat" bitti..

Hatta derin medyada bile bitti "28 Şubat".. Haberler ve yorumlar, artık sadece kökten-dincileri değil, kökten-devletçileri de teşhir ediyor..

Ama belli olmaz..

Burası Türkiye..

Ege'de yeni bir kaya parçası bulup, bakarsınız Yunanistan'la savaşın eşiğine bile gelebiliriz..

Neticede herşey, iki tane sıkı brifingle değişiverir.. Derin medya da, "Neymiş bu Avrupa" deyiverir..

İstiklal Marşımız bile, Batı'yı "Tek dişi kalmış canavar" olarak görmüyor mu?