Kendinden olmayan halklara karşı, zulüm ve soykırımı acımasızca uygulayan Rusya'ya karşı kimliklerini, inançlarını, namuslarını koruma adına mücadele veren ve bu mücadeleyi de bazen yenilgiyle sonuçlandıran Kafkas halklarının 137 yıllık acıları zulmün ve soykırımın yıldönümünde tekrar tazelendi. Kafkas Vakfı, gazetelere verdiği ilanlar ve afişlerle "Unutmadık, unutturmayacağız, affetmeyeceğiz" sloganıyla Rus şovenizmini uluslararası arenaya çekiyor. Bundan tam 137 yıl önce takvimler 21 Mayıs 1864'ü gösterdiği gün, Rusya'da yaşayan Kafkas kökenli tüm halkların özgürlük mücadelesinin yenilgiyle sonuçlandığı tarih. Rus Çar Temsilcisi Grandük Mişel'in emriyle "bir ay içinde Rusya'yı terketmeyen harp esiri sayılacaktır" duyurusu, milyonlarca Kafkas kökenli halkın sürgün edildiği ve 10 binlercesinin de boğularak ve açlıktan öldüğü sürecin başlangıcını oluşturuyordu.

Kafkas halkı ölüme itildi

Rusya'nın siyasi ve askeri hakimiyetini sürdürdüğü topraklarında ilk önce Kafkasya'nın yerli unsurlardan temizlenmesi kararı alınıyor ve bir anda Kafkasya'da yaşayan tüm halklara bir ay içinde bu toprakları terketmezseniz esir sayılacaksınız çağrısı yapılıyordu. Bu çağrının ardından ölüme itilen yaklaşık 2 milyon Kafkas halkı Karadeniz'in azgın dalgalarına gömülüyor, kurtulanlar da çıktıkları karada açlık ve hastalıktan ölüyordu.

Resmi kayıtlara göre sadece Rus zulmünden kaçarak Trabzon limanına ulaşmayı başaran ve burada açlık ve hastalıktan ölen 53 bin Kafkas halkının, kayıtlara geçmeyen, yurdunu terkeden ve bir daha izlerine rastlanmayan yaklaşık 2 milyon Kafkaslı'nın anısını ve acısını taze tutmak isteyen Kafkas Vakfı, soykırımı ve sürgünü uluslararası arenaya taşıyor.

Kafkas Vakfı tarafından yapılan yazılı açıklamada, "bugün halen Kafkasya'da yaşayan 7 milyon Kafkaslı'nın yerli Rus nüfusundan fazla olması ve 137 yıl önce sürgün edilen ve çeşitli şekillerde kaybolan yaklaşık 2 milyon Kafkaslı'nın varlığı gözönünde bulundurulursa, Rus emperyalizminin, soykırımının ne kadar acımasız ve vahşi olduğu bilinecektir" denildi. Açıklamada ayrıca Rus şovenizminin uyguladığı bu insanlık suçunun hukuki mirasçılarının halen Çeçenistan'da faaliyet gösterdiğine de dikkat çekildi.

Yurtlarından kovuldular

21 Mayıs 1864 yılında Rus Çar Yardımcısı Grandük Mişel'in emriyle Kafkas kökenli ne kadar halk varsa hepsinin bir ay içinde harp esiri sayılacağı duyuruldu. Zulme direnenler savaşırken, aralarında kadın, çocuk ve yaşlıların da bulunduğu yüzbinlerce Kafkasyalı yerlerinden ve yurtlarından kovuldu ve yerlerine de Rus kökenli halk yerleştirildi. Yerlerini, yurtlarını terkeden Kafkasyalılar'ın bir kısmı Karadeniz'in kıyı kesimlerine kaçmak zorunda kalırken, bir kısmı da bulabildikleri teknelerle Karadeniz'e açıldı ve Osmanlı Devleti'ne sığınmaya çalıştı. Ancak Karadeniz'in azgın dalgaları ve bindikleri köhne tekneler buna izin vermeyince, binlerce Kafkaslı boğularak can verdi. Karadeniz'in kıyı kesimlerine ulaşabilenler de pek şanslı değillerdi. Yapılan işkence, acı, yakalandıkları hastalıklar ve açlık yüzünden sadece Trabzon'da ölen ve resmi kayıtlara geçen 53 bin kişi yaşamını yitirdi.