MEHTAP GÜR / mehtapgur@yahoo.com
Pervanenin ateşle dansı, olasılık sınırlarına dayanan bir aşkın öyküsüdür. Timaş yayınları arasından çıkan Münire Daniş'in bu müstesna eseri, tutkunuz bahara, aklınız firara durmuşken ömrünüze hazan yaprağı bırakan bir efsaneyi sayfaları arasında yeniden tutuşturur. Şem'in sıcak soluğunu yüreğinizde hissedersiniz. Ve birden geçmişten bu güne vuran Pervane'nin kanat seslerini duyar, ürperirsiniz. Ruhunuzda yankılanan o ses, maziye asılı duran hakiki bir aşkın ayak sesleridir. Pervane'nin perişanlığında çimlenen asil bir aşkın, bu günün darmadağın aşk anlayışlarının karşısında tutunduğu yücelik.

Günümüzde maddi değerler ve görsel efektler aşka cesaret edebilmenin gerekçesi olarak sunuluyor. "Şem ile Pervane", aşkın değerini ve ölçüsünü sırf dış güzelliğe indirgeyen, dolayısıyla plastik cerrahilerin el becerileriyle ilişkilendirerek biçime odaklayan kırık dökük aşk anlayışlarına geçmişten gelen bir "hayır" sesi, dünün bu günün yüzüne vurduğu bir itiraz dilekçesidir. Çünkü sentetik değerlerle gücü elinde tuttuğunu sanan fukara ruhların yüreklerine, Pervane'nin yoksun bedeniyle omuzladığı aşkın zerresi sıçrasa erir, yok olurlar. Aşkın ulaşılabilirliği, ulaşılmazlıklarla örgülenir. Böylece aşk, budalaların elinin yetişemeyeceği ulaşılmaz noktaya konumlandırılır. Bedenin, gücün ve koşulların sınırlarına, ağa takılmış balıkçasına takılarak çırpınan eksik duyguların aşkla karıştırılmaması için bu ritüel gerekli. Hakiki aşk, olasılık sınırlarına dayanandır. Bu nedenle aşık toz kanatlı bir Pervaneyle, sevgili ise güç yani ateşle betimlenir. En zayıf, en korunaksız, en umutsuz koşullar içerisindeki Pervane aşkın gücüyle donanarak en güzele, en asile, en güçlüye kanatlanır. Ve tek sermayesi olan varlığıyla sevgiliye adanır.

Doksan iki sayfa arasına, ezel ve ebed arasına gerilmişçesine gerilen bu sır, doksan üç başlık altında eserin tümüne vakumlanmış. Yürek ısısında el değmeden, göz görmeden, his sezmeden, ıstırap ve gözyaşıyla karılıp harmanlanmış. Doğup batan uzun günler boyunca dev bir gönül sahrasının orta ateşinde fırınlanmış. Sonra uçurum bir iç derinlikte demlenmeye bırakılmış. Issızlığın ayazında geceler boyu bekletildikten sonra tuş sesleriyle titreşmeden, kurşun kalemin sessiz ve lirik dokunuşlarıyla desen desen kağıda aktarılmış. Kusursuz estetiği son derece yalın bir anlatıda gergef sanatsallığıyla sunularak, el işçiliğiyle eser icra etmenin farkı ortaya çıkarılmış. Bu yüzden avuçladığınız her kısma çatlayan dudaklarınızı yasladığınız zaman gökkuşağından farklı renkler, duygusal tatlar ve rayihalarla mest olacaksınız. Gerçek şu ki bu eserin künhüne varmak iç derinliği ve his eşiğiyle alakalı. "Şem ile Pervane"nin aşk öyküsü her ruh aynasına farklı yansır; derinleşir yada yüzeyelleşir, uzar yada kısalır.

Birazdan gece inecek. Şem'in ateşi en güzel şualarını sergileyecek gizli bir hüzünle. Uzakta.. Pervanenin kırık kalbi çarpıp duracak aynı hüzünle. Biri usul usul yanacak, biri içli içli ağlayacak. Şem hüzünle titreyen alev, Pervane karanlıklar içinde üzgün yolcu. Şem, bir armağanı bekler gibi sabahlayacak yine. Pervane canı elinde armağan onu bekleyeni arayacak. Belki bir gün, biri öle öle verecek, biri yana yana alacak. Ve ikisi de sonsuzluk çizgisinin ötesinde bir tebessümle buluşacak.

Ey en sevgili!
Kim duyar sesimi inlesem,
Kim siler gözyaşlarımı ağlasam,
Kim anlar acımı söylesem,
Kim arar beni yitikliğimde,
Ey ateşine yandığım sevgili,
Senden başka kim bulabilir beni?
Yeniden ateşimi kim yakabilir ve etrafımda döne döne, ateşimden yana yana, senden
başka kim bana bir yaşam armağan edebilir?
Ey nar'ıma yanan pervane! Ayrılık sezgilerinle gör beni.