Soğuk bir kış günü... Ankara'dan trene binen üniversite öğrencisi, yarıyıl tatilinde memleketine gidiyor. Erzurum'a.

Yol uzun, tren yavaş.

Dağların tepelerin arasından, kıvrıla kıvrıla, aheste aheste, giderken giderken, yanındaki yolcularla sohbet, kitap okuma, karnı acıktığında yemek vs. derken, geç vakit uyku bastırıyor.

Gecenin ileri saatlerinde daldığı uykudan, tren Erzurum'da gara girmek üzereyken uyanıyor.

Bir bakıyor ki botları çalınmış.

Hayda!..

Evet, aynen böyle demiştim ben de bu hikâyeyi dinlerken.

Botların yerine bırakılan bir çift ayakkabı var ortada. Ancak onlara ayakkabı demeye bin şahit ister. Altları delik, ağızları açık, bağcık birinde yarım birinde hiç yok. Topuklar gitmiş. Ayağa takılacak cinsten değil. Çöp numunesi.

Bizim üniversiteli, onlara hiç dokunmadan çıplak ayakla iniyor trenden. Çorapları da çıkarıp paçaları sıvıyor ki, ıslanmasınlar. Yalınayak şehre dalıyor. Tanıdık bir ayakkabıcı dükkanına mosmor ayaklarla giriyor ve babasının adını söyleyerek, veresiye bir çift bot alıyor.

Eve gittiğinde ayaklarını sobada ısıtırken, babasına durumu anlatıyor.

Allah rahmet eylesin, bugün hayatta olmayan baba, "Vah zavallım" diyor dinledikçe.

"Vah zavallım, vah garibim..."

Bizimki, kendisi için üzüldüğünü sanıyor babasının.

"Demek bu karda kışta, o perişan ayakkabılarla dolaşıyormuş ha?!"

Merhametli babanın gözleri doluyor. Gizleyemediği yaşları şıp şıp düşerken, "Demek, çalmaktan başka çaresi kalmamış garibin" diyor.

Bizimki, içinden geçirdiği duygular ters yüz olduğu için ve yanlış anlamadan dolayı kendinden utanıyor.

Aradan geçmiş yirmi yıl.

Ben bu hikâyeyi çok dinledim.

İstedim ki sizin de haberiniz olsun.

Arkadaşımın bu olayı her anlatışında gözleri dolar.

OLUR BÖYLE VAK'ALAR

Eskişehir'de evinde bıçakla öldürülmüş olarak bulunan bir kişinin cesedi, (belediyeye ait cenaze aracı başka bir görevde olduğu için) sinek ilaçlama aracı ile morga gönderilmiş.

Olur böyle vak'alar deyip geçmeden biraz düşünsek nasıl olur?

Gelin arabasıyla soygun yapmak...

İtfaiye aracıyla gelin götürmek...

Ambulans dedikleri can kurtaranla parayı bastıran işadamlarını uçağa yetiştirmek...

Cenaze arabasıyla eşya taşımak...

Makam aracıyla zamparalığa çıkmak gibi örnekleri de aklımızdan geçirdikten sonra vazifemizi yapabilir, "olur böyle vak'alar" deyip geçebiliriz. Haydi buyurun.

ŞEHR-İ YÂRİM

Ayasofyanın altında uyuyorum
Bütün müzikleri duyuyorum
Bir melek geçiyor beni görmeden
Isfahana dokunup erguvan oluyorum
Bindörtyüzelliüçten beri serâpa
Âcizem serhoşem nâhoşem
Sezarem Fatihem hâneberduşem
Saat ikibinüç
Boğaza bakıyorum
Her yere akıyorum
Olmasaydı bu şehir
Olur idik biz ne
Yâr olmasa derdik ki
Gelmiş giderken Haydan Hûya
Bu şehre bakmak için uğramışız dünyaya
Âlem yalan İstanbul rüya
Ne kalır bir ah kalır bizden geriye bir ah
Sen duyarsın sevgilim sen bilirsin padişah
Mevlâna İdris

GÜNÜN SÖZÜ

HAYAT YETERİNCE UZUN, ÖMÜR YETERİNCE KISA.

MEHMET ŞEKER

Künye

Temsilcilikler

AboneFormu

MesajFormu