Kuzeyden, yani poyrazdan esen rüzgârlar hep soğuk olur. 522 yıllık resmi Rus-Türk ilişkilerinde hep böyle olmuş.

Sovyetler döneminde ise Lenin, Atatürk ve kurtuluş savaşına destek vermiş.

Daha sonra rahmetli Celal Bayar her kış komünizmin Türkiye'ye gelişini bekleyip durdu!

Komünizm Türkiye'ye gelmedi ama Sovyetler Birliği'nden çekip gitti.

Neden gitti, ya da geri gelir mi bilinmez, ama Rusya artık ne eski Sovyetler Birliği ne eski Rusya.

Rus emekçileri kapitalizmle tanıştı.

KGB'nin eski şefi Putin artık Rusya'nın yeni lideri.

Baksanıza Cumhurbaşkanı Sezer'e ve Başbakan Erdoğan'a öyle sıcak sarılıyor ki, sanki birileri elinden alıp götürecek diye korkuyor.

Allah'tan Rus usulü dudaklarından öpmedi...

Keşke aynı kardeşçe duygularla Çeçen halkına sarılsaydı... O zaman herşey çok daha kolay olacaktı. Türkler de Putin'i bağırlarına basacaktı...

Türk firma ve işadamlarının 11 milyar dolar yatırım yaptığı, Türkiye'nin neredeyse tüm gazını ithal ettiği ve yaklaşık 6 milyar dolarlık mal sattığı Rusya şimdi dost olmak istiyor. İşte bu nedenle Putin Ankara'ya geliyor...

Arka bahçesi olarak gördüğü Kafkaslar ve Orta Asya'da her gün yeni Amerikan dikenlerini gören Moskova artık birşey yapma zamanının geldiğini düşünüyor.

Türkiye ise bir yandan Amerika ile soğuk dönemini yaşarken, öbür taraftan da AB'nin bitmez tükenmez mızmızlarından bıkmış durumda.

Peki Türkiye, Rusya'ya ne kadar güvenebilir? Ya da Rusya, Türkiye'nin beklentilerine ne kadar karşılık verebilir?..

Hani bazıları AB ve Amerika'ya alternatif ararken Rusya'dan söz etmişti.

İyi de, Rusya acaba Türkiye'yi ne kadar alternatif görüyor? Yani Rusya, Türkiye için ne tür hesaplar yapıyor? Rusya acaba ne kadar samimidir bu hesaplarında?

Şimdilik bunu bilemiyoruz. Ancak ortada önemli bir gerçek var. Rusya gerçekten Türkiye'ye muhtaç.

Kafkaslarda, Balkanlarda, Orta Asya'da, Ortadoğu'da sıkışan Rusya tüm bu bölgelerde hala adı anılan Türkiye'ye ihtiyaç duyuyor. Özellikle Ortadoğu'da tüm mevzilerini kaybeden Rusya, burda yıldızı giderek parlayan Türkiye'nin yardımını istiyor...

Anlaşılan Putin de 1 Mart tezkeresinin değerini anlamış.

Türkiye artık eski düşman değil.

Türkiye, NATO'nın eski ön karakolu olmadığı gibi, onlarca Amerikan üslerinin dağıldığı bir ülke de değil.

Putin de artık Ankara'da farklı bir iktidar olduğunu görüyor.

Irak ve bölge politikalarından dolayı Amerika'yı ve Filistin halkına karşı işlediği cinayetlerden dolayı da İsrail'i en sert bir şekilde eleştiren bir Türkiye anlaşılan Moskova'ya da güven veriyor. Tıpkı Arap ve müslüman ülkeler ile AB ülkelerine verdiği güven gibi...

Umarım Putin, KGB alışkanlıklarından sıyrılarak Türkiye'ye yaklaşımında samimi ve dürüst olur.

Rusya'nın çıkarı Türkiye ile sıcak ilişkiler kurmaktır. Türkiye'nin çıkarı ise tüm komşuları ile iyi geçinmektir.

15 yıl önce düşman olan tüm komşular bugün artık hepsi dost olmuştur.

Ermenistan hariç. Gün gelir onunla da orta bir yolda buluşulur. Yeter ki batıdaki bazı başkentler ve çevreler kışkırtma alışkanlıklarından vaz geçsin.

Dünyada hereksin herkesle sorunu var. Tıpkı Ermenilerin Türkiye ve Türklerle olan sorunları gibi. Ama dünyada bir çok ülke ve ulus başka ülke ve uluslarla olan sorunlarını aşıyor ve birlikte barış ve kardeşlik içinde yaşama becerisini ve cesaretini gösteriyor. Gün gelecek Ermeniler ve Türkler de bunu başaracak. Bunun da tek bir yolu var: Konuşmak, ama açık, samimi ve cesurca...

Ermeniler ve Türkler bunu başardığı zaman sorunların çözümü çok daha kolay olacak.

Baksanıza 10 sene önce konuşulması bile yıllarca hapis demek olan konular bugün artık günlük yaşamın birer parçası olmuş durumda. Nerede şu meşhur 141-142 ve 163. maddeler? Neden 'Kürt' tartışmalarından bunca insan öldü?

AP Başkanı Borell, Kürtçe afişlerle karşılanıyor Diyarbakır'da. Ve hiç bir şey olmuyor... Başbakan Erdoğan Ermeni müzesinin açılışına katılıyor...

700 yıllık bir imparatorluğun tüm mirasını taşıyan bir Türkiye ne yapması gerektiğinin bilincinde olarak doğru adımları atacaktır.

İki milyon nüfusu ile Ermenistan da herşeyin farkında. Eski başkan Ter Bedrosyan ve şimdiki başkan Koçaryan'la konuştuğumda hep bunu görmüştüm.

Dediğim gibi sorun dışardaki Ermeniler ve bu Ermenilerin bulundukları ülkelerin bazı güçleri tarafından kullanılması sorunudur.

Elbette hiç bir şeyin olmadığını hiç kimse söyleyemez. Elbette o koşullarda Ermeniler acı çekti ve yaşadıkları toprağı terk etmek zorunda kaldı ya da bırakıldı...

Bugün Suriye ve Lübnan'da yaşayan Ermenilerin tümü Anadolu'dan göçe zorlananlardır. Ama hepsi hala Anadolu toprağını özler ve hala Türkçe konuşur.

Bunun bir anlamı olsa gerek

Dr. HÜSNÜ MAHALLİ

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu