Hafta başında Yeni Şafak yazdı. "Tarkan Şarkılarıyla Rambo Talimi" başlığıyla verilen haber, sıcak gündem yorgunluğu içinde gözden kaçabilecek kadar serin, savaştan sonra çoktan terkedilmiş bir ülkeden, Afganistan'dan bahsettiği için de zihinlerdeki değeri eski bir "dış magazin"di. Ama bir o kadar kıymetli, toptan yokedilmiş bir ülkenin aç, yoksul, mutsuz ve umutsuz insanlarının hali pür melali hakkında önünüze geniş bir 'analiz' alanı sunan manzarası ve muhayyilenizin sınırlarını ölçmeye yarayışlı verileriyle o derece bereketli.

Konu şu; Kabil'de, Sylvester Stalllone ve Arnold Schwarzenegger gibi güçlü ve etkileyici görünmek isteyen Afganistanlı genç erkekler body salonlarını dolduruyormuş. Tarkan şarkıları eşliğinde Hollywood oyuncularının posterleri önlerinde, body building yapan gençlerin en büyük ideali de ülkelerini olimpiyatlarda temsil etmekmiş. Gelişen iş alanları arasında ön sırayı vücut geliştirme salonlarının aldığı söylenen haber için, Timur Mari adlı bir Afgan gencine de görüşleri sorulmuş: Alınan cevap, "Artık savaşmak istemiyoruz. Sinemalardaki aktörler gibi güçlü ve etkileyici görünmek istiyoruz" olmuş.

İnsan işgali

O Sylvester Stallone ki, kahraman Amerikan askeriyle birlikte Irak'ta savaşmak için gönüllüler safına katılarak büyüklerinden izin rica etmiş ama ne çare ki, yaş haddinden dolayı gönlü kırık, eli boş, ayağını sürüye sürüye "sweet home"una geri dönmüş bir cesur yürek.

Ve o Arnold Schwarzenegger ki, üşenmeyip ta Irak'a kadar giderek askerlere moral vermeyi görev saymış, valilik yaptığı Kaliforniya'da siyahlara karşı beyaz üstünlüğüne şaşmaz bir imanla bağlanmış, bu konuda en ufak bir sapmayı bile kaldıramadığı aşikar, bir deli gönül vatansever. Şaka gibi ama, Afgan gençler body salonlarında bu iki ABD kahramanının kas yığını posterleri karşısında ter döküyormuş.

National Geographic'in o ünlü Afgan Kız'ını hatırlayan var mı? Yıllar sonra bulunduğunda gözleri dışında herşeyinin değişmiş olduğu görülen, modern dünyanın Afganistan'daki ilk işgalinin resmini. İnsan işgalini.

Dönüşen, kas yapmaya girişen, olimpiyatlara katılmaya heves eden Afgan gençlerinin yüzündeki de sanki işgal izleri... Ama bir farkla ki, 17 yıl sonra bile tekinsiz, tehditkar bakan bir Afgan kızının Şerbet'in gözlerine karşılık, hizaya gelmiş, dillendireceği itirazı kalmamış, çağdaşlıktan ağzının payını almış üçgen vücutlu Afgan erkeklerinin bakışı bu...

Demek, bu ülke hakikaten ve şimdi işgale uğramış. Medeniyetin, kalbin mangal kuvveti eksildikçe, kol gücüne yüklenen trendlerinden biri Afganistan'a da uğramış. Üçgen vücut sahibi olmaya terleyen Afgan gençlerini de yakalamış batılı dünyanın öncü kuvveti.

Yarım akıllı kaslar

Savaş, akıldışılığın arenasıdır ama, Afganistan gibi ufalanmış toza çevrilmiş bir ülkede, köşeyi dönsen kolları, bacakları olmayan insanlarla karşılaşacağın bir memlekette, bomba altında, kurşun gölgesinde, "tesadüfen" isabet almamış, ana gövdeye bağlı kalmış kollara "nasıl kas kazandırabilirim" çalışmalarıyla perişan olan insanların tuhaflığı da, akla ziyan bir manzara değil mi? "Artık savaş istemiyoruz" diyen genç, savaşın zaten başkaları istediği için çıktığından bihaber mi?

Evi, köyü, dağı, taşı köstebek yuvasına dönse de, bir insan, asıl içi yağmalandığında yenik sayılmalı. Yoksulluğun, işgalin, mutsuzluğun acılaştırdığı, giderek acıya kesen bir memleket dünyanın geri kalanından ancak bir şakayla intikam alabileceğini anlamış olabilir mi?

Rambo'nun posteri karşısında body yapan, belki de hayatında ilk kez fotoğraf makinesi karşısına geçen Afgan genci, o makinenin ardındaki üst yarımkürenin insanlarıyla dalga geçmiyorsa eğer, herhalde düşmanına benzemeye karar vermiştir. Amaç, yüzlerine baka baka benzemeye çalıştığı Hollywood'un şen, mutlu suratlı yarım akıllı savaşçıları gibi kaslı olmak.

Afgan kız vahşiliğin kartpostalı olduğu gibi, bu da Afganistan'a uğramış uygarlığın kartpostalı olsun. Olsun ki, Afganistan gibi bir çöl ülkesine medeniyet nasıl götürülürmüş, dünya âlem görsün.

ÖZLEM ALBAYRAK

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan