Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Kürşat BUMİN kbumin@yenisafak.com.tr

Türkiye'nin genel olarak "Kürt sorunu" özel olarak da PKK'ya ilişkin değişmekte ve muhtemelen daha da değişeceğe benzeyen "çizgileri"nden söz ediyorduk. Ercan Çitlioğlu'nun "değişen dili"ne değinmiş, Kuzey Irak'ın giderek nasıl bir çekim merkezine dönüştüğünü hatırlatmıştık. Belki de yanılıyorumdur ama bana göre bu iki yanlı değişim sürecinde PKK'nın yeri ve rolünün değerlendirilmesi özel bir önem arzediyor. PKK'nın ideolojisi, biliyorsunuz, Kürt milliyetçiği ile kendine özgü bir "sosyalizm-komünizm"in harmanından oluşuyor. Bu örgütün Kuzey Irak'taki "aşiret yapısı"ndan (ve de bu yapının Amerika ile birlikte hareket etmesinden) hiç mi hiç haz etmediği de malum. Dolayısıyla acaba bu "ideoloji", Kuzey Irak'ın oluşturmakta olduğu çekim gücüne direnebilir mi? Direnebilirse nasıl?

(Hadi gelin ve eğer koordinatlarınız hâlâ sarsılmamışsa aynı gün iki gazetede yer alan "OYAK Kuzey Irak'ı fethetti" (Akşam) ve "Çuval geçirmedik çırılçıplak soyduk" (Hürriyet) (hani şu Kuzey Irak'ta çırılçıplak soyulan Amerikalı albay!) başlıklarından hangisini çerçeveleteceğinize karar verin!)

Neyse, dünkü yazıda söylediğim gibi bu işler haddinden fazla "derin" işler olduğundan, ben burada aradan çıkmak ve sözü emekli MİT müşteşar yardımcısı Cevat Öneş'e bırakmak istiyorum.

Öneş, Radikal'de iki yazı yayımladı. Öneş, yirmi gün arayla yayımlanan bu yazılarının ikincisinde ilgi çeken yazısı hakkında yapılan bazı yorumların "cevaplandırmaya ihtiyaç duyulmacak" derecede konuyu saptırdıklarını ileri sürüyordu. Emekli MİT müşteşar yardımcısının bu fasılda verdiği örnek yorum da şuydu: "PKK ve Öcalan endeksli algılamalarda, makalede ifade edilmemesine rağmen, terör örgütü ile işbirliği yapılmasının önerildiği gibi suçlayıcı, konuyu kişiselleştirebilen yaklaşımları görebiliyoruz."

Öneş'in birinci yazısından tarif ettiği anlamları çıkaranları bu şekilde sert eleştirmesini -ben kendi hesabıma- anlamadım doğrusu. Çünkü Öneş'in ilk yazısında sergilediği bu konuya ilişkin değerlendirmeleri -bana göre- bu tür bir düzeltmeyi hiç mi hiç hakeden satırlar değildi. Bakın mesela, şu satırlar bu "ilk yazıdan":

"A. Öcalan, Türkiye'ye teslim edilirken, Türkiye-ABD ilişkilerine paralel olarak, ABD tarafının Irak'ta kurulmakta olan Irak Kürt Federe Yönetimi'ne olabilecek muhalefet unsurlarının devre dışı bırakabilme planlarının bir parçası olabileceği hususu üzerinde durulabilmeledir."(?) (Konu fevkalade nazik olduğundan önümüzdeki metin de "Anayasa" metni gibi "sıkıntılı" bir dille kaleme alınmıştır!)

"A.Öcalan tarafından formüle edilen ve geliştirilmek istenilen demokratik cumhuriyet tezinin içinde hiçbir zaman kabul edilemeyecek taleplerin bulunduğunun bilinmesi ve bu konunun tartışılmazlığı, bahse konu düşüncenin ve detaylarının değerlendirilmesinin çözüm arayışlarında yararlı olamayacağı sonucunu çıkarmamaladır."(?) (Görüyorsunuz, cümle yine "sıkıntılı"!)

"A.Öcalan tarihin en acımasız ve birçok ülke tarafından da kullanılan bir terör örgütünün lideri olarak sahip olduğu sorumluluğunun gereği, (...) cezasını çekerken, mücadele sürecinin kazandırdığı ve psikolojik yapısının şekillendirmeye çalıştığı yeni misyonunun imkânlarının, silahların bıraktırılması ve çözümlerde uygun şekilde yararlanılabilmesi şartlarının oluşturulabilmesi, kaybedilen zamana ve kaybedilen uygun konjonktüre rağmen iç barışın sağlanabilmesi çalışmalarında önemini korumaktadır...."(?) (Evet yine çook "sıkıntılı" bir uzun cümle daha!)

Bu "sıkıntılı cümleler"de dile getirilen önerilere karşı olduğum sanılmasın; eğer işin sonunda "ebedi barış" amaçlanıyorsa bunu kim istemez? Benim bütün bu "değişen çizgiler değişen diller" sürecine dikkat çekerken güttüğüm asıl amaç, ortada sanki yeni bir şeylerin piştiği fakat toplum olarak bizim bundan tamamen bihaber olmamızdır. Yani sormakta haklıyız: Neler oluyor?

Geri dön

Yazdır

Yukarı