BAŞIMIZ DİK

Ellibeş yaşındayım. Kendimi bildim bileli sporun hep içindeyim. 40 yıllık da spor yazarlığının yazar-çizer emekçisiyim.

Ama Kopenhag'da gördüğüm manzarayı ömrümün sonuna kadar unutamayacağım.

Ne kadar güzel bir duyguydu, Galatasaray'ın UEFA Şampiyonluğu. Parken Stadı'nda yanımda oturan ve hiç tanımadığım Türk'le sarmaş dolaş oluşumu hayatım boyunca unutamam. Ele geçirdiği Galatasaray bayrağını sallayan saraflı-tarafsız her Türk gibi ben de duygu seline kapılıp kendimi Kopenhag sokaklarına attım.

Maçtan çıkıp, bizi bekleyen otobüse gidene kadar ne eziyeler çektim. Buna ömrümün sonuna kadar bu sıkıntıya razıyım.

Yeter ki, Türk takımları Avrupa'yı böyle dize getirsin. Kopenhag sanki İstanbul'a dönmüştü. Avrupa'da çalışanı, öğrencisi, Türkiye'den giden yazarı-çizeri tek bir yumruk olmuştu. Sokakta, lokantada herkes birbirine sarılıp bu zaferi yudum yudum tadıyordu. Ve ben, Türklüğümle bir kez daha gurur duydum.Buna sebep olan Galatasaraylı'lara milyonlarca minnet duymamak elde değil... Allah hepsinden razı olsun...