Yargıç cumhurbaşkanı istemiyorum...

Dürüst adam, amenna. Efendi, kibar, saygılı... İyi bir bürokrat, kimilerine göre de iyi bir yargıç.

Hakkı Devrim onu çok beğeniyor; "Geveze değil... Bir yargıç çenesiyle değil, kararlarıyla konuşmalıdır..." filan gibi laflar ediyor.

Ben de çok beğeniyorum.

Yekta Güngör Özden, Yusuf Kenan Doğan, Vural Savaş, Naci Ünver türünden, hem kararlarıyla, hem çeneleriyle, hem hissiyatlarıyla konuşan savcı ve yargıçları tanıdıktan sonra, Ahmet Necdet Sezer'i öpüp başımıza koymalıyız. Koymalıyız da... Yine de içime sinmeyen bir şeyler var.

Bir hissiyat, belki bir önyargı.

Bir birey, "rey" sahibi bir vatandaş olarak, bir yargıcın cumhurbaşkanı olmasını istemiyorum.

Türkiye Cumhuriyeti tarihi, yargıç ve savcılara ilişkin güvenimizi boşa çıkaran kötü "mahkeme" örnekleriyle dolu da, ondan mı?

Bilemiyorum...

Ali Çetinkaya geliyor aklıma; Kılıç Ali, Necip Ali, Refik Şevket İnce...

Sonra, "Sizi buraya tıkan güç böyle istiyor Adnan Bey..." diyen Yassıada Mahkemesi'nin ünlü yargıcı Salim Başol geliyor... Türk adaletini "Köpek davası", "Bebek davası" maskaralıklarıyla aylarca meşgul eden Ömer Altay Egesel...

Sonra kim geliyor aklıma?

"Telekulak çeteleri"yle ilişki kuran, yasa dışı yollarla elde edilmiş kaseti "parti kapatma davası"nda Anayasa Mahkemesi'ne "ek delil" olarak sunan; bunlar yetmezmiş gibi, her fırsatta muhatabını "habis ur", "kandan beslenen vampirler", "bölücü", "vatan haini" sıfatlarıyla aşağılayan Vural Savaş...

Başka?

Öbek öbek BÇG merkezine taşınıp brifinglenen cumhuriyet savcıları... Her türlü hissiyatı hukuki mülahazaların önüne geçirmiş yüksek mahkeme yargıçları... "Bu ülkeyi sevmiyorsanız, gidin uzayda yaşayın" diyen DGM hakimleri... Önüne gelen temyiz dosyasını "Atatürkçü savunma yapan sanığın beraatine..." diye imzalayan Yargıtay üyeleri... Sürü sepet.

Ve elbette maşaallahlı Yekta Güngör Özden.

Belki hatırlamayanınız vardır; Yekta Bey "Anayasa Mahkemesi Başkanı" sıfatını taşıdığı yıllarda, kökü dışarıda bir örgütün toplantısında "Egemenlik kayıtsız şartsız milletin değildir" diye yüreklere seza bir konuşma yapmıştı. Sonra bir gazeteci çıkmış, "irade-i milliye"ye karşı bu aleni saygısızlığı hatırlatarak TBMM'yi göreve çağırmıştı.

Sonra ne oldu, biliyor musunuz? Yekta Güngör Özden'in Fatih Cumhuriyet Savcılığı'na yaptığı suç duyurusu üzerine, o gazeteci hakkında "TBMM'ye hakaret"ten soruşturma açıldı.

O gazeteci kim mi?

Kim olacak, elbette bu satırların yazarı...

Aynı gazeteci, bu kez, Fatih Cumhuriyet Savcılığı'ndaki "ihbar" belgesinden yola çıkarak, özel işlerinde "Anayasa Mahkemesi" antetli kağıdı kullanan ve dolayısıyla devleti zarara uğratan bu zat hakkında, "cezalandırılması" istemiyle açık "suç duyurusu"nda bulunmuş; ama Yüce Türk adaleti şiir okuyanları hapse tıkmaktan vakit ayırıp da bu olayın üzerine gitmemiş, gidememişti.

İstisnaları var elbette...

Hukukun üstünlüğüne inanan, "hukuk devleti" ilkelerini her türlü ideolojik mülahazanın önüne geçirmiş, kararlarıyla "Türkiye'de de hakimler var" dedirten savcı ve yargıçlarımız mebzul miktar...

Ama, yine de içime sinmiyor.

Ahmet Necdet Sezer iyi bir "hukukçu" olabilir, arada sırada "demokratik" çıkışlar yapabilir, Yüksek Askeri Şûrâ kararlarının yargı denetimine açılmasını savunabilir, heyecana gelip cumhurbaşkanı yetkilerinin daraltılmasını isteyebilir, Fahri Korutürk gibi Çankaya'da bir "denge unsuru" olabilir.

Bunlar beni ikna etmiyor.

Çünkü, hem başörtüsünü yasaklayan mahkeme kararının altında, hem de RP'nin kapatılmasıyla sonuçlanan "skandal" yargı safahatında aynı şahsın, yani Ahmet Necdet Sezer'in imzası, parmağı, hatta rolü var...