Ertuğrul'un topuk sesleri

 
Türkiye'de "demokrasi" bir türlü kök salamıyorsa, bunun yegâne sorumlusu yine kartel ve bağlı yayın organlarıdır.

Artık kurtuluyorlar.

Hileyle, muvazayla, "takiye"yle götürdükleri işi artık açık kanallara dökebilecekler.

Çünkü efendim, üzerinde hükümet ortaklarının uzlaşmaya vardığı yeni RTÜK tasarısı Aydın Doğan ve benzerlerine hem bir televizyon kuruluşunda yüzde 10'dan fazla "hisse"ye sahip olma, hem de kamu ihalelerine girme imkânı tanıyor. Olay, Kemal Tahir'in söyleyişiyle, Hizbullah tartışmaları arasında "tantun"a gitti; ama tasarı komisyondan geçer de, "hayırlısıyla" Genel Kurul'da kabul görürse, kartelci refiklerimiz rahat bir nefes alacak.

Haklarıdır.

Az mücadele vermediler bu uğurda.

Darbe bile yaptırdılar.

28 Şubat darbesinin arkasındaki tek sivil destek Aydın Doğan'ın televizyonu ve gazeteleriydi.

Ertuğrul Özkök Hürriyet'te, önce "Bu defa işi silahsız kuvvetler halletsin" diye bir manşet atmış, silahsız kuvvetlerin işi çözemeyeceğine kanaat getirdikten sonra da, işi çevirip Çevik Bir'in ağzından hakiki darbe siparişinde bulunmuştu:

"Gerekirse silah bile kullanırız."

Silah kullanmalarına gerek kalmadı.

Aydın Bey'in de yaratıcı katkılarıyla, ilk kez darpsız, kansız bir darbe gerçekleşti.

Aydın Doğan, Hürriyet, Milliyet, Radikal, Posta, Gözcü gazeteleriyle birlikte, Kanal D ve CNN Türk'ün sahibi.

Bir-Yay'ın da en büyük ortağı.

Cari yasalara göre bir müteşebbis, bir televizyon kuruluşunda yüzde 10'dan fazla hisseye sahip olamaz.

Ama yasalar, hele de 28 Şubat sürecinde paspas edilip günah keçisi haline getirilen RTÜK Yasası, Aydın Doğan'a işlemedi, işletilmedi.

Türkiye, "kartel" sözcüğünü de Aydın Doğan'la tanıdı.

Aydın Doğan'ın gazeteleri Türkiye Cumhuriyeti tarihinde bir ilke imza atarak, eşi benzeri görülmemiş bir linç kampanyasıyla, hem Refahyol hükümetini düşürdü, hem de siyasete vaziyet etmek isteyen merkezî otoritenin işini kolaylaştırdı.

Arkasından, TEDAŞ ihalelerinde Aydın Doğan'a pay verildiğini öğrendik.

Sevindik...

Yasalar, Aydın Doğan ve benzeri konumda olan medya patronlarının kamu ihalelerine girmesini yasaklıyordu.

Hüküm açıktı.

Ama, yasalar, Başbakan'ı pijamayla karşılayacak cesamete sahip bu medya patronu için caydırıcı olamadı.

Olamazdı da...

Elindeki "korkunç" silah, yani televizyon ve gazeteler, yasa uygulayıcılarının önünde korkutucu bir kalkan olarak duruyordu.

Nitekim, Danıştay TEDAŞ ihalelerini iptal ettiğinde, kartel gazeteleri topyekûn "yargının siyasallaştığını" işleyip, aba altından sopa göstermeye başladılar.

Aynı Danıştay "iptal" kararını bozunca, bu kez yargının "hukuk"a uygun bir karar aldığı görüşünü seslendirdiler.

İş ve ihale takipçisi genel yayın yönetmenlerinin varlığını da Aydın Doğan'la tanıdık. Matbuat tarihinde ilk kez bir genel yayın yönetmeni (Ertuğrul Özkök) TÜSİAD'a üye oldu.

Kim ne derse desin, bu ülkede en büyük güç hâlâ karteldir.

Türkiye'de "demokrasi" bir türlü kök salamıyorsa, bunun yegâne sorumlusu yine kartel ve bağlı yayın organlarıdır.

Ülkenin kurtuluşu, vaktiyle Tansu Çiller'in de seslendirdiği gibi, "medya-devlet" işbirliği ve kartel düzenini sona erdirmeye bağlı görünüyor.

Bunun kolay olmadığı ortada.

28 Şubat sürecinde "kartel düzeni"ne savaş açmış olan Tansu Çiller bile kartelin çekim alanında yitip gitti.

Ertuğrul Özkök, geçtiğimiz haftalarda Çiller'le gizli bir görüşme yaptı ve bu azgın kartel düşmanını "mensuplar" safına katıverdi.

O Ertuğrul Özkök ki, vaktiyle "leydinin topuk sesleri" diye alkışladığı ve uğrunda bıyıklarından bile olduğu Tansu Çiller'i, sırf Erbakan'la hükümet ortaklığı yaptığı için en kaba, en çirkin sözcüklerle aşağılamış, hatta Perinçek kaynaklı "CIA ajanı" iddialarını gazetesinin sütunlarına taşımıştı.

Yeni RTÜK tasarısı yakında Genel Kurul'a gelecek.

Gerçi, DYP olmadan da iş büyük ölçüde halloluyor ya, belli mi olur. Meclis'teki dengeler, DYP'den de cüz'i miktar oya muhtaç bırakabilir.