Solcular sınıfta kaldı

28 Şubat süreci demokrasi açısından bir turnusol kağıdı oldu. Bazı solcu kuruluşlar darbe kışkırtıcılığı yaptılar. Bunalımdan pay kapmayı amaçlayan muhalefet partileri ile meslek kuruluşları da demokrasi sınavında sınıfta kaldılar. Marjinal solcu gruplar Refah-Yol'un hem kuruluşundan önce hem de 28 şubat sürecinde hükümeti hedef alan bir kampanyayı sürdürdüler. 28 Şubat sürecinde Ramazan'da mesai saatlerinin değiştirilmesi, başörtüsü sorunu, Ayasofya ve Taksim Camii tartışmaları ile pompalı tüfek iddiaları hükümet aleyhtarı kampanyaya dönüştü. Müslüm Gündüz ve Ali Kalkancı gibi kişilerle ilgili polisiye vakalar kampanyanın aksesuarları haline getirildi. Büyük kentlerde kaldırımların yeşil renge boyanması dahi kentlerin tarafsızlığını bozan anti-laik uygulamalar olarak gösterildi. Laik yaşam tarzını benimseyen kesimleri dehşete düşüren iddiaların amacı ortamı gerginleştirip, müdahaleye hazır bir zemin oluşturmaktı. İddiacılar, iddialarını hiçbir zaman kanıtlayamadılar.

Medya devletçi sermayenin sözcüsü

Türkiye'de siyasi hayatın sözde normal biçimlerde seyrettiği yıllarda bile demokratik aktörlerin sistemin hakim gücü konumunda olduklarını söylemenin zor olduğunu belirten Prof. Mustafa Erdoğan askeri gözetim ve vesayetin her zaman varolduğunu hatırlatıyor. Erdoğan, "Devletçi sermayenin sözcüsü büyük medyanın, meşruluğu şüpheli kimi çıkarlarını askerlerin ideolojik hassasiyetlerini ve güvenlikle ilgili kaygılarını tahrik etmek suretiyle gerçekleştirmeye çalışmasıdır" diyor. Erdoğan, "Büyük medya dayandığı sermaye gruplarının şaibeli birtakım çıkarları için tehlikeli gördüğü hükümetlere irtica ve bölücülük temelli santaj siyaseti uygulamak suretiyle, Silahlı Kuvvetler'in sivil yönetime karşı alarma geçmesini kolaylaştırmayı adet haline getirmiştir" şeklinde konuşuyor.

Solcuların foyası ortaya çıktı

"Erbakan ve Generaller" kitabında RP Milletvekili Temel Karamollaoğlu 28 Şubat'ı anlatırken "Bugüne kadar solun demokrasi konusunda daha samimi ve ciddi olduğunu sanıyorduk" diyor. Sol partilerin tuhaf bir biçimde bir- takım sermaye çevreleriyle iç içe olduğunu belirten Karamollaoğlu, sendikaların kendi tabanlarına cevap vermediklerini, Refahyol döneminde sendika genel başkanlarının işçilerini sokağa dökmek için çok çaba harcadıklarını ama başaramadıklarını vurguluyor.

Erbakan'ın çekilmesi istendi

"Erbakan ve Generaller" isimli kitabında gazeteci Ali Akel, 28 Şubat sürecinde sorunların Refah'ın gitmesi ile sona ereceğinin zannedildiğini belirtiyor. Akel, 28 Şubat MGK kararlarının, Refahyol'dan sonra bu kararları uygulamak için kurdurulan Anasol-D Hükümeti'nin başında Demokles'in kılıcı olarak sallandığını vurguluyor. Mustafa Karaalioğlu Erbakan'ın bu süreçte "rejim kaygısını taşıyan tek iktidar gücü ordu tarafından hedef alındığını belirtiyor. Karaalioğlu, "Şüphesiz 28 Şubat etrafında gelişen olaylar sistem tıkanıklığının da işaretleriydi. Türkiye cesaret edip kendi bünyesi içinde yeni bir sistem ikame edebilse, 1996'dan bu yana yaşananlardan arta kalan tecrübe, 75 yıllık tecrübeden daha çok işe yarayabilecekti" diyor.

Siyaset irtifa kaybetti

28 Şubat'ın, kullanılan enstrümanlar açısından tipik bir tek parti rejimi örneği olduğunu belirten Karaalioğlu, "Türkiye bu süreçte 'Siyasal İslam'la mücadele' başlığı altında büyük ölçüde yerleşik demokratik ve hukuk değerlerini elden çıkarmak zorunda kaldı. Gelişme fikri bariz bir şekilde değer yitirdi. Siyasete yönelik yoğun müdahaleler sonucunda rekabet düştü, hükümet oluşumlarından milletvekili transferlerine kadar irili ufaklı bütün siyasi eylemler kolaylaştı. Siyaset de toplumsal gerilemeye parelel olarak irtifa kaybetti" şeklinde saptamasını sonuçlandırıyor.