Fransa'da yayınlanan Le Nouvel Observatuer adlı gazete, Çeçenistan'da yaşanan vahşeti gözler önüne seren bir dosya yayınladı. Fransız gazeteci John Poptouezi ve fotoğrafçı Stanly Joerin'in hazırladığı haber, Rus askerlerinin Çeçen halkına uyguladığı savaş suçlarını ve insan hakları ihlallerini bir bir ortaya koyuyor.

İnsaf sahiplerini ve insan haklarına önem veren herkesi Rusya'nın Çeçenistan'da uyguladığı vahşeti unutmamaya çağıran gazete şu ifadeleri kullandı: "Hiç kimse Rusların Çeçenistan halkı üzerinde uyguladığı işkence ve vahşeti görmezden gelemez. Bu öyle bir işkence ki, ya vücuda yüksek dozda elektrik veriliyor ya da dayaktan öldürecek boyutlara varıyor. Parmaklar ve vücudun diğer azaları bıçaklarla koparılıyor.

Onlar sadece bağımsızlık istiyor

"1994-1999 savaşları arasında 50 ila 100 bin civarında kişinin öldüğüne dikkat çeken gazete, Rus ordusunun kadın, çocuk ve bağımsızlık savaşçılarına yönelik uygulamalarını soykırım olarak niteledi. Gazete şu görüşlere yer verdi: "Çeçen savaşçıların bir tek hedefi var, o da bağımsızlık ve Rus askerlerinin ülkelerini terk etmelerini sağlamak. İşte bu yüzden Rus askerlerine karşı operasyonlar düzenliyorlar. Rusya devlet başkanı Vladimir Putin onları teröristler olarak nitelese de Avrupa bu sıfatı onlar için kullanmıyor."

Haberi hazırlayan gazeteci, Çeçenistan ve İnguşetya'da kaldığı süre içinde çok sayıda Çeçenle konuştu ve onların yaşadıkları olayları birinci ağızdan dinledi.

Koyun gibi astılar

Fransız gazetecinin konuştuğu, Rus işkencesi altında kalan gençlerden Musa şöyle diyor: "Ticari aracımla giderken yüzleri maskeli 30 dolayında Rus askeri beni durdurdu ve başıma plastik siyah bir poşet geçirdiler. Sonra beni bilinmeyen bir yere götürdüler ve orada çeşitli işkenceler ettiler. Karanlık bir odaya aldılar. Tek bileğimden tavana astılar. Diğer kolumu sırt tarafımdan ayağıma bağladılar. Bu şekilde aç susuz dört gün kaldım. Dört gün sonra elim koptu ve yere düştüm. Başımdaki siyah poşeti çıkardıklarında elimin birinin olmadığını farkettim. Ruslar bununla da yetinmediler. Önce üzerime bevlettiler, ardından vücuduma elektrik verdiler. Beni yerde yüzüstü sürüklediler ve vücudumun üzerine ağır yükler koydular." Musa sözlerini şöyle bitiriyor: "Beni ailem 1500 dolar para vererek kurtardı. Ancak sadece ticari araç kullanarak hayatını kazanmaya çalışan bana bir de savaşçı olduğumu kabul ettiğim bir belge imzalattılar."

Gözümün önünde yaktılar

Fransız gazetecinin konuştuğu İnguşetya'daki mülteciler arasında yaşayan 25 yaşındaki Melike adlı üç çocuk annesi Çeçen kadının anlattıkları vahşetin ulaştığı akıl almaz boyutu gözler önüne seriyor:

"1999 yılında köyümüz olan Tesotasan'da ki evimizde ben ve üç çocuğum oturuyorduk. Yüzleri maskeli Rus askerleri bir anda evimize girdi. Askerler komutanları olan kişiyle konuştuktan sonra benim tutuklanacağımı, çocuklarımın ellerinde kalacağı emrini bildirdiler. Beni arkasında büyük bir sandık olan arabaya götürdüler orada uzun süre kaldım. Bir müddet sonra bir Rus komutan bana 'Bir daha çocuklarını görmek istiyorsan bize savaşçıların nerede saklandıklarını söyle' dedi. İşkenceye daha fazla dayanamadım ve onları ertesi gün bir eve götürdüm. Orada çeçen savaşçılar vardı ve Ruslar onların 23'ünü orada öldürdü. Bazılarını gözümün önünde yaktılar. Bazılarının kulaklarını ve vücutlarının değişik organlarını kestiler."

YAŞLI ADAMI PARÇALADILAR

39 yaşında mesleği şoförlük olan Muhammed adlı Çeçen, ekim 1999 yılında yaşadıklarını şöyle anlatıyor. "Rus askerleri 60 yaşındaki Eyüp adlı yaşlı adamın evine saldırdılar. Yaşlı adamı dövmeye ve ellerindeki bıçakla yüzüne vurmaya başladılar. Bu sırada yaşlı bir kadın Eyüp'ün hasta olduğunu ve onu bırakmalarını istedi. Bir Rus askeri kadına arkadan öyle sert bir tekme attı ki yaşlı kadının omurgası kırıldı. 6 çocuğa bakmakta olan yaşlı kadın perişan bir duruma düştü." Abti Şacuzif adlı Tesotasan bölgesinin eski hakimi ise, "Yüzlerce insanı topladıkları zaman onların vücutlarına elektrik verdiler. 12 Nisan 2002'de Rus askerleri Grozni'deki evime girdiler ve benim ve eşimin üzerine ateş açtılar. Yere diz çökerttiler ve daha fazla korkutmak için üzerime doğru ateş ettiler, sonra havaya ve evin tavanına kurşun yağdırdılar" dedi. Öte yandan, İnguşetya'daki mültecilerden birisi olan Cahide adlı 45 yaşındaki Çeçen kadın oğlunun öldürülüşünü şöyle anlatıyor. "Evimiz Grozni'de idi. 1999'da Ruslar evimizi yıktı. Biz de, Tesotasan adlı köye gittik. Köyü basan Ruslar, oğlumu tutukladılar ve yıllardır ondan bir daha haber alamadım."

TUVALETİ BİLE YASAKLADILAR

Ruslar tarafından tutuklanan Çeçenistan Devlet Başkan Yardımcı Hüseyin Aşanov, tutukluluk şartlarını şöyle anlattı: "Rusların bize yaptıkları anlatılamaz boyutta. Bizim tuvaletleri kullanmamıza izin vermezler ve herkesin gözünün önünde ihtiyacımızı gidermemizi isterlerdi. Daha sonra yerleri silmemizi ve bu işi saatlerce kalkmadan yapmamızı isterlerdi. Bu yüzden uzun süre yemeklerden tat alamaz olmuştuk. Daha sonra beni bıraktılar. Çünkü beni tutukladıklarında evimde bulunan 1600 dolara da el koymuşlardı. Uzun tutukluluk süresinin sonunda bana bu parayı kendilerinden teslim aldığıma dair bir kağıt imzalattılar ve serbest bıraktılar. Onların bütün hedefi Çeçenlerin eşyalarını ve silahlarını çalarak Rusya'daki gangsterlere satmak."