Haberi ilk kez Kanal 7'de Ahmet Hakan'dan duyduk. Hakan, habere ironik bir tarzda, ağızlara sakız olmuş olan "Annelerimizin o güzel başörtüsü!" formülüyle başladı. Aynı haber dün de gazetemizin sürmanşetinde yer alıyordu; Başbakan'ın milleti (affedersiniz) "salak" yerine koyan dünkü açıklamalarını güzel tarif eden "Milli trajedi" manşeti üzerinde... Bana soracak olursanız, manşetin işaret ettiği durum sürmanşeti de pekâla kapsıyordu, derim. Hatırlıyorsunuzdur, sürmanşet şöyleydi: "Hasta öldüren genelge".

Hikayeyi özetleyelim: Rahim kanseri tedavisi gören, böbrek yetmezliği nedeniyle İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesi'ne getirilen 71 yaşındaki Medine Bircan, sağlık karnesindeki "başörtülü fotoğrafı" yüzünden tedavi edilmediği için vefat etmiş. İşin bir başka "trajik" yönü daha var: Uygulamaya isyan eden Medine Bircan'ın oğlu Mustafa Bircan, "Bilgisayar yardımıyla annemin başı açık fotoğrafını yaptırıp, yeni karne çıkarttırdım ama, aradan geçen 8 gün içinde annem öldü" diyor.

Yeni Şafak, haberin yanına İstanbul Üniversitesi Rektör Vekili Prof. Dr. Nur Serter'in bu "trajik" olaya neden olan genelgesinin ilgili bölümünü de eklemiş. Okuyoruz: "2. İlişte gönderilen Sağlık Karnesi Talep Formunu Tedavi Yardımından Yararlanacak personelin kendisi ve aile fertlerinin kılık kıyafet yönetmeliğine uygun fotoğraflarının yapıştırılarak 2 nüsha olarak eksiksiz doldurulmasını ve bir nüshasının Rektörlüğümüze gönderilmesi." Yani özetle, Medine Bircan'ın tedavisinin "genelge" uyarınca yapılmadığı apaçık. Yani artık "lâmı cimi yok", kimse laf yetiştirmeye çalışmasın...

Bana göre, Medine Bircan'ın başına gelenlerin "trajedi" olmak bakımından Başbakan'ın verdiği fotoğraftan geri kalır yanı yok. Veya şöyle söyleyelim: Karşımızda duran bu iki "fotoğraf" birbirini çok iyi tamamlamaktadır. Bir tarafta "skandal" boyutunu bile artık çok geride bırakmış bir hükümet etme tarzı, diğer tarafta adı kötüye çıkmış birçok rejime mahsus bu tarzın hastane odalarına varıncaya kadar ayakta tutmaya çalıştığı bir bağnazlık... Bu "fotoğraflar" bize haklı olarak on yıl öncesine kadar pek sık yapılan bir analizleri hatırlatıyor. Bu analizler dönemin Sovyetler Birliği'nden hareketle, baskı rejimlerin en önemli özelliği olarak "sivil toplumu" içinde eritmek isteyen bir devlet yapısından söz ediyordu; eli her yere uzanabilen, kendisini her alana düzen vermekte yetkili gören "kaadir-i mutlak" bir devlet yapısından...

Medine Bircan trajedisinde dikkatimizden kaçmaması gereken bir husus da, gözleri de dahil olmak üzere "başı örtülü" olan medyanın bu olayı okurlarından bilinçli olarak kaçırmaya çalışmasıdır. Açın bakın dünkü gazeteleri; "normal" bir ülkede medyayı ayağa kaldırması gereken bu olaydan söz eden var mı? "Bir ileri iki geri" ilerleyen bir yayın politikası sonucunda Başbakan'ı bir kez daha "gözden çıkaran" büyük basında, Medine Bircan'ın oğlunun "bilgisayar" aracılığıyla ölüm döşeğindeki annesinin fotoğrafını "rötuşlaması" gibi insanın kanını donduran bir olaydan söz eden var mı?

Medine Bircan olayında bizi teselli eden tek gelişme, bazı "Kadın kuruluşları"nın İstanbul Adliyesi önünde toplanarak Bircan'ın yaşadıklarıyla ilgili "suç duyurusunda" bulunacaklarıdır. Bakalım bu "Kadın kuruluşları" hangileri olacak? Bana göre hepsi, ama hepsi orada olmalıdır... Kadın kuruluşları, gerekirse cinsel ayrımcılık yapmaktan da çekinmeden, fotoğrafındaki "başörtüsü"nden dolayı Medine Bircan'ın tedavisine engel olan "Erkek" üniversite yönetimi, tedavisini yapmayan, yapmaktan çekinen "Erkek" hekimler, (ve de isterlerse "Erkek" medya) hakkında suç duyurusunda bulunmalı ve bu başvurunun peşini bırakmamalıdır.

Oğul Mustafa Bircan'a bir kez daha kulak verelim: "Bilgisayar yardımıyla annemin başı açık fotoğrafını yaptırıp, yeni karne çıkarttırdım ama, aradan geçen 8 gün içinde annem öldü."

Her gün gözümüze sokulan "Bilgi toplumu"nun taşıyıcısı olan "bilgisayar"ın baskıcı rejimlerle yönetilen toplumlarda ne işe yarayabileceğinin bundan güzel açıklaması olur mu?

KÜRŞAD BUMİN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu