Niemczyk'ın smacında top Türkiye'nin sahasına düşünce Atatürk Spor Salano'nu adeta bir ölüm sessizliği kapladı.. Sahamıza düşen top, sıradan bir sayı değildi.. Bu top, ayağımıza kadar gelen şampiyonluğun gidişiydi..

Gerçekten yazık oldu.. 40 yıllık bir özlemi, bir bekleyişi gerçekleştiremedik.. Denizden geçip, nehirde boğulduk..

Oysa, Polonya şampiyonunun favorilerinden değildi.. Onlarda sürpriz bir şekilde finale adını yazdırmıştı.. Şampiyona başında bu yana oynadığımız oyunlara bakınca şampiyonluğa da yakın olan ekip bizdik..

Romanya maçıyla başlayan serüvene son noktayı koyamadık. Zirveye Ay-Yıldızlı bayrağı dikemedik.. Olsun.. Böylesine bir Avrupa Şampiyonası'nda final oynamak da bir başarıdır. Öyle ya, şampiyona öncesi final grubuna kalmamız bile başarı olarak kabul edilmiyormuydu?.. O havalı Ruslar'ı favori gösterilen İtalyanları, Almanlar'ı geride bırakarak final oynamak son anda kaçan şampiyonluğun tesellisi oldu..

Seyirci her zamanki gibi muhteşemdi.. Böylesine muhtemeş bir seyirciye elbette ki, şampiyonluk yakışırdı.. Meğerse voleybolu ne çok özlemişler..

Voleybolda başarıya ne kadar da susamışlar.. Finalde olduğu gibi, şampiyona boyunca desteklerini hiç eksik etmediler. Hatta tek yenilgi aldığımız Almanya'ya kızıp, yarı finalde oynadıkları maçta Polonya'yı destekleyip, finale yükselmesinde itici unsur oldular. Kaderin cilvesine bakın ki, o Polonya bizden şampiyonluğu alıp götürdü..

Yazık oldu.. Çok yazık..

Yine de "Filenin Sultanları"na teşekkürler.

Türkiye'ye tarihinde voleybolda böylesine güzel günler yaşattıkları için.. Teşekkürler; Özlem, Neslihan, Natalia, Gülden, Sinem, Ebru, Mesude.. Teşekkürler; Bahar, Esra, Aysun, Gökçen... Teşekkürler; Çiğdem, Necla, Elçin, Seda, Müjgan

Elinize sağlık... Sağolun, varolun...

HASAN ÖTKÜN

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu