Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Yurt Haberler
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Resul TOSUN rtosun@yenisafak.com.tr

Fildişi kulelerinde topluma yön vermeye çalışan hamiyetli politikacılarımızın haberlerini gazetelerden okuyor televizyonlardan seyrediyorsunuz.

Kimileri sağ cenahı toparlamaya çalışırken, bir başkaları da sol cenahı birleştirmeye çalışıyor.

Sağı solu tek çatı altına davet eden hayalperestler de eksik değil.

Siyaset sahnesinde bu hızlı hareketliliğin arkasında cumhurbaşkanlığı seçiminin yanı sıra kim iç ve dış faktörlerin ve hedeflerin bulunduğunu, siyasetin kenarından birazcık geçmiş olan her akıl sahibi insan rahatlıkla anlayabilir.

Gelişmelere bu pencereden baktığımız zaman bu hareketliliğin arkasında dolaylı ya da dolaysız olarak kimi uluslar arası güçlerin bulunduğunu da tahmin edebiliriz. Hedeflenen değişimden kimin ne kadar karı ya da ne kadar zararı olacak sorusunun cevabını bulduğumuzda kimlerin hangi amaçlara farkında olarak ya da olmayarak hizmet ettiğini anlayabiliriz.

Geçmişte olgunlaştırılan şartların bazen hedefe ulaştığına şahit olduk. Olaylar öyle yönlendirildi ki kimi siyasetçiler farkına varmadan kimilerinin ekmeğine yağ sürdüler. Onları suçlamak için söylemiyorum şartlar onları öyle yönlendirmişti.

Sağ ve sol fraksiyonların birlik sevdası, aslında birlikten çok AK Parti muhalefeti ekseninde dönüyor. Yani Ali sevgisiyle değil Muaviye nefretiyle hareket ediyorlar. Başka bir ifadeyle ortaya halkı ikna edecek bir çözümden ziyade AK Parti ile korkutarak siyaset yapıyorlar.

İşin ilginç yanı, bu siyaseti sürdürenlerin tamamının 3 Kasım'da halk tarafından sandığa gömülerek cezalandırılmış siyasetçilerden oluşması.

Olağanüstü sürecin baş aktörü olan yaşı sekseni aşmış muhteris bir siyasetçi ile ya da iktidarda teslim aldığı partisini iki seçim sonra barajın altına düşürmüş ve yüce divana sevk edilmiş ve tam olarak aklanamamış halk nazarında sıfırı tüketmiş bir siyasetçi ile sağı birleştirmeye çalışmak gerçek anlamda fildişi kuleden siyaset yapmak demektir. Soldaki birlik hülyalarının da sağdakinden farkı yok.

İkisinde de yeni bir şey yok. Ellerinde hiçbir argüman yok. Sadece AK Parti muhalefeti ile yapılan bir ucuz politika.

Meclis bu hafta sonu tatile giriyor. Belki birkaç gün ilave uzatılabilir. Meclisin gündeminde erken seçim yok. Erken seçim kararı alma yetkisi biliyorsunuz meclise aittir. Meclis tatile girdiğine göre sonbaharda seçim yok demektir. Seçim kararını etkileyecek çoğunluk ta AK Parti'dedir. AK Parti de kesinlikle erken seçim yok diye ilan etti.

AK Parti dışındakiler kendilerini öyle kaptırmışlar ki, sonbaharda erken seçim yapılacağına öyle inanmışlar ki, şu anda liste yarışı içine girmişler, partilerine oy toplamak yerine liste kavgasına tutuşmuşlar.

AK Parti'ye duydukları nefretin halkta da bulunduğunu zanneden siyasetçilerin halkın nabzını tutmaktan çok kendi taraftarlarının gazına geldikleri görülüyor.

Yapılan anketlerde AK Parti'nin en düşük yüzde 40 oy aldığı hesap edilirse, buna göre halkın yüzde 60'ı AK Parti'yi istemiyor demektir. Ama geriye kalan yüzde 60 tek bir blokun oyunu temsil etmiyor. Bu yüzde 60 oy değişik partilere dağılıyor ve en çok oy alan CHP yüzde 15 civarında seyrediyor. Diğerlerinin oranı daha da az. Demokrasi bugüne kadar böyle işledi, böyle işliyor.

Ayrıca iki ya da daha çok siyasi parti bir araya gelince iki kere iki dört eder gibi oyları bir araya gelmiyor. Siyasette iki ya da daha çok siyasi partinin birleşmesinden bir büyük parti çıkmıyor. Yani 40 tane serçeyi bir araya getirseniz bir kartal etmiyor. Serçeler serçe olarak kalıyor kartal da kartal.

Ya da dün bir yazarımızın söylediği gibi iki sıfırı topladığın zaman iki etmiyor. Sıfırların toplamı yine sıfırdır.

Millet bu gerçeği gördü.

Geri dön

Yazdır

Yukarı