Mendil, ciklet, simit satan, kağıt toplayan, küçük omuzlarına tahta boya sandığını alıp sokak sokak dolaşan çocuklar...

İstanbul Beylikdüzü'ndeki McDonald's'ın derin dondurucusuna kapatılan Leyla Alkış'ın öyküsü, "öteki Türkiye'nin çocuklarını"nı yeniden gündeme getirdi. Hayatı aile sıcaklığında değil, dışarının soğuğunda öğrenen, zaman zaman uyuşturucu, fuhuş tuzağına düşen, geleceğimizin güvencesi, öteki Türkiye'nin çocukları... Hepsinin hikayesi birbirine benziyor. Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nden iş uğruna Batı'ya göç etmiş, kalabalık ailelerin çocukları onlar.

Nüfus cüzdanı bile yok

12 yaşın altındaki pekçok çocuk, gününü sırtındaki boya sandığı ile sokaklarda geçiriyor. Başlıca yaptıkları işler mendil, ciklet satmak, kağıt toplamak, ayakkabı boyamak.

Kalabalık ailelerin büyükşehirlere göç etmesinin ardından yoksulluk çeken bu çocukların velileri ekonomik anlamda altsınırlarda yaşıyor. "Öteki Türkiye'nin çocukları" yaptıkları işten günde 1.5-2 milyon ancak kazanabiliyor.

Birçoğunun en büyük isteği okula gidebilmek. Ancak birçoğunun henüz nüfus cüzdanı bile yok.

Bebek yaşta sokaktalar

Sokakta hayatı bulmaya çalışan çocukların bir diğer ortak özelliği ise daha bebek sayılacak yaşta sokakla tanışmaları.

Kimisi üç yaşından itibaren sokaklarda ekmek satarken, kimisi sabahın erken saatlerinde koltuğunun arasına sıkıştırdığı tartı aleti ile ailelerine ekonomik anlamda yardımcı olabilmek için kaldırımları turluyor. Oysa bu da her zaman mümkün olmuyor: Yaptıkları işlerden kazanabildikleri 2.5-3 milyon lira kimi zaman ailelerine gitmeden sokakta ellerinden alınıyor...