Artık temsili demokrasi yetmez

Türkiye'de "üniversiteler"den "hapishaneler"e kadar her yerde kriz var. Ekonomi tıkandı. Bütün sektörlerde üretim durdu.

Bankacılık kesimi yüzde yüz mevduat garantisine rağmen hızla küçülüyor.

Siyasi partiler demokrasiden sınıfta kaldılar. Bırakın "katılımcı demokrasi"yi, "temsili demokrasi" bile işlemiyor.

Krizler temsili demokrasiyi bitirdi. Meclis'te toplumun bütün kesimleri hakkıyla temsil edilmiyor.

Fazilet Partisi Anayasa Mahkemesi'nin baskısı altında muhalefet görevini yerine getiremiyor.

Doğru Yol Partisi de etkisiz hale geldi.

Dayatmacılığı "demokrasi" olarak sunan iktidar partilerinin elinde "Meclis" fonksiyonunu bütünüyle yitirdi.

Hükümet seçmenlerin çoğunluğunu temsil etmiyor. Kamuoyu yoklamalarında iktidar partilerinin büyük oy kaybına uğradıkları görülüyor.

Her alanda katılımın önem kazandığı bir dünyada artık "temsili demokrasi" yetmez.

Türkiye siyasi partiler kanunuyla birlikte "Anayasa"yı da değiştirerek, "merkezi" yönetimden "yerel" yönetime doğru, hızla yeniden yapılanmalıdır.

Hükümet'e yöneltilen eleştirilerde açıkça da görüldüğü gibi, "toplum" "hükümet"ten çok önde geliyor.

Siyasi partiler toplumun çok gerisinde kaldılar.

Seçmenler politikacıların gördüğünden daha fazlasını gördükleri gibi, topluma onlardan daha çok katkıda bulunuyorlar.

"Temsili demokrasi"nin sonu geldi.

"Temsili demokrasi"yle Türkiye'nin sorunlarına çözüm bulmak mümkün değil.

Türk usulu "temsili demokrasi"de seçmenler tribünlerde, oyuncular parti başkanlarından oluşuyor.

Seyirciler sahaya inmek istiyor. Çünkü hile yapıyor. Ayrıca kuralları keyfi bir biçimde değiştiriyorlar.

Seyircilerin katılmadığı bir oyun kimseye coşku vermediği gibi, keyfileşmekten de kurtulamıyor.

Türkiye'de seçmenler oyunları yalnızca izlemek değil, yeri ve zamanı gelince, hem katılmak, hem de müdahale etmek istiyor.

Oyuna katılmanın en etkin yolu, temsili seçim mekanizmasından, katılımcı seçim mekanizmasına geçmektir.

Anadolu insanı "katılımcı demokrasi" istiyor.