Bugün 157 yaşına giren Emniyet Teşkilatı, her yeni yıla bir önceki yıldan daha modern bir yapıyla adımını atıyor. Eski Türklerde zabıta işleriyle uğraşanlara "yargan" adı veriliyordu. Kül Tiguin kitabesinde "İnançu Apa Yarfgan Tarkan Atığ" şeklinde bir ibarenin bulunduğuna tanık oluyoruz.

Türklerin İslamiyeti kabulünden çok önceleri emniyet ve asayiş unsurlarının sırayla Tarhan ve Tigin denilen valilerin emrinde olduğu, yarganlar vasıtasıyla bu işlerin yürütüldüğü söyleniyor. Osmanlı devletinin kuruluşundan yıkılışına kadar geçen zaman içinde zabıta teşkilatı değişik yapılar arzetti. Kuruluşundan İstanbul'un fethine kadar geçen zaman içinde, yani 1299-1453 yılları arasında zabıta hizmeti genellikle yanında 'Falakacı'sı ile dolaşan Subaşı'lar tarafından yürütüldü. Yeniçeri döneminde (1453-1826) İstanbul'un asayişinden sorumlu kişiler görev bölgelerine ve yaptıkları işe göre isimlendirildiler.

İlk polis teşkilatı

Yeniçeri Ocağının ortadan kaldırılmasının ardından kurulan Asakir-i Mansure-i Muhammediye adlı askeri teşkilat Yeniçeri Ocağından kalan zabıta hizmetlerini kuruluşuna uygun olarak yüklenmişti. (1826-1846). Bu dönemde teşkilatın başında Yeniçeri Ağasının yetkilerine haiz Serasker görev yapmıştı. 10 Nisan 1845 yılında yayımlanan ve yabancı elçilik görevlilerine bir tezkere ile gönderilen "Polis Nizamnamesi" ile ilk defa "polis" adı altında zabıta teşkilatı kuruldu. İkinci Meşrutiyetin ilanından sonra Zaptiye Nezareti kaldırıldı.

Zaptiye Nezareti'nin yerine 1909 yılında Emniyet-i Umumiye Müdiriyeti kuruldu. Cumhuriyetin ilanıyla birlikte İstanbul'da bulunan Emniyet-u Umumiye Müdiriyeti de lağvedildi ve bunun yerine Ankara'da Emniyet Genel Müdürlüğü'ne bağlı il emniyet müdürlükleri kuruldu. Mevcut polis teşkilatı kanunu 1937 yılında yeniden ele alındı ve 3201 sayılı Emniyet Teşkilatı Kanunu getirildi.