Lap-Top'u açtığında dünya artık avuçlarında sayılır. Sydney'den New-York'a, oradan İstanbul'a derken efendim Güney Afrika'nın çarpıcı kenti Johannesburg'taki dostlarla selamlaşıp Norveç'e, ta kuzeydeki Bergen'e ulaşmak mümkün. Koca bir dünya turu çok-çok yarım saat tutuyor. Annibal'ın Kuzey Afrika kıyılarından yola çıkıp Roma'ya varması biraz 'zor' oldu; fillerle Pirene'leri aşarken zaman kaybetti ve bu büyük Komutan İtalya işgali için tam 15 yıl (120 bin saat) harcadı.

Büyük İskender Makedonya'dan Orta Asya içlerine akın etti ve 12 yılda (96 bin saat) dileğine ulaşamayıp 32 yaşında iken Irak'ta 'sıtma'dan öldü. Şu bizim eşsiz-benzersiz Evliya Çelebi'mizin 30 yıllık serüvenini çok-çok sadece 15 saatte gerçekleştirmek mümkün. Uzaklık artık öldü. Cebelitarık'tan Amerika'ya 21 günde giden Cristoph Colomb, aynı yolun Concord'la 3 saatte aşılacağını o zamanlar düşünemezdi.

Hem internet, hem hızlı uçaklar, gemiler, otomobil ve trenler, uzaklığı öldürdü. Atasözlerimizden birini hatırlıyorum: "İnsanı zaman kadar terbiye eden başka şey yoktur." Bu deyimin özünde akıp giden yılların verdiği tecrübe yer alır. Piri, fani, doğduğu kentten hiç çıkmamış, olanı-biteni görmüş yaşlıların artık 'bin' yılda (bu kadar yaşayan da yok ya) alabileceği yolu, bir günde turalamak mümkün. Bunu göz önünde bulundurarak, uzaklığın ölümünü yaşayanların, 500 yıl önceki insanlara oranla 5 bin yıl daha fazla ömürlü olduklarını söylemek hiç de yanlış olmaz. Neticede yine dönüp-dolaşıp, zamanlamanın 'izafi' olduğuna gelebiliriz. Ha 60, ha 6000 yıl, ne oldu? Az gittik, uz gittik, gelecek kuşaklara oranla 'bir arpa boyu' yol gittik. Lap-Top'la dünya avuçlarımızda olsa bile...

ALİ GÜMÜŞ

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu