"Siyah" diye nitelediğimiz kanallarda -bilerek veya bilmeyerek- İslam'ı liberalleştirme ödevini yüklenmiş bulunan bazı ilahiyatçıların yöntemleri ve başlıca konuları şöyleydi.
Yöntem:
İslam'ı anlamak, anlatmak, "İslam nedir, şu konuda İslam ne der?" gibi soruları cevaplandırmak için asırlardan beri takip edilen usul (klasik yöntem), vahyin ışığında aklı işleterek sonuca varmak, bilgi edinmek ve çözüm üretmekti. Vahiy Kur'an ve Sünnet'te yazıya geçirilmişti. Akıl da, vahyi okuya okuya, vahiy üzerinde düşüne düşüne ve özellikle de dini yaşaya yaşaya oluşmuş bulunan "Müslüman aklı" idi. Bu akla göre aksine bir zaruret (olmazsa olmaz, hayat yürümez, tahammülü güç zorluklar çıkar bir durum) bulunmadıkça âyetleri ve dini açıklayan sünneti (hadisleri) hem lafız kem de gaye, hem bütün hem parça olarak almayı, anlamayı ve uygulamayı gerekli kılıyordu. Fayda ve faydalıyı belirlerken nefsin arzuları ve geçici dünya menfaatine değil, dinin genel ahlaki amacı ve ebedi mutluluk faydasına (ahiret menfaatine) öncelik veriliyordu. Din, insan hayatına müdahale ederek onu, Allah'ın razı olduğu, iki cihanda saadeti elde etmeye vesile olacak bir yola sokmak için gelmişti. Dünyayı yaşanamaz hale getiren "dinsiz akıl" bugün de vahyin ışığına ve irşadına muhtaç idi. Müslümanlar'a düşen, ona uymak değil, son ilâhî mesaşı, irşadı insanlığa ulaştırmak, anlatmak ve yararlanmalarını sağlamaktı.

Modernist olarak nitelenen ilahiyatçılar/İslamcılar farklı bir yöntem benimsediler. Bu yöntemde -iddia ne olursa olsun- akıl, çağdaş adı altında Batılı aklıdır. Fayda ahiretinkinden öncelikli olarak dünya faydasıdır; neye mal olursa olsun kalkınmak ve ilerlemek, dünyanın güçlü toplulukları ile yarışmak, onların yaptıklarını yaparak amaca ulaşmaktır. Vahyin parça çözümleri ve hükümleri (tek tek âyetler ve hadislerden çıkarılan, anlaşılan, elde edilen hükümler, çözümler) geçerli veya bağlayıcı değildir, bunların genel (sosyal ve ahlaki) amaçları esas alınır, bu amaçlar Batı'nınki ile örtüşür, çözüm de onların benimsedikleri hükümleri (hukuki, iktisadi, siyasi, ahlaki... düzeni ve düzenlemeleri) almak, benimsemek ve uygulamaktan ibarettir. Bu yöntemin en önemli kusuru, medeniyet farkını idrak edememek, amacı araçtan, gayeyi -onu temin eden- çözümden, yol ve çareden ayırmak, bu ikili arasındaki zorunlu, vazgeçilmez bağı görmezlikten gelmek, yeterince önemsememektir. Modernistler düşünmüyorlar ki, adalet, iyilik, doğruluk, faydalı olmak gibi genel amaçlar hayaldir, hammaddedir, tanımlanamaz kavramlardır. Bunları ete kemiğe bürüyecek, tanımlayacak, hayata sokacak olan şey ise araçlardır, parça çözümlerdir, örnek uygulamalardır. Bu yüzdendir ki, komünistlere, faşistlere ve Müslümanlar'a göre farklı, taban tabana birbirine zıt anlayış ve uygulamalar "adil, doğru, iyi ve faydalı" bulunmuştur. Şu halde amaç aracı değil, araç (çözüm, düzenleme, benimsenen kural ve uygulama, düzen...) amacı belirlemekte ve tanımlamaktadır. On sekiz yaşını geçmiş insanların evlilik dışı cinsel ilişkileri İslam'a göre kötü, ahlaka aykırı ve zararlıdır; liberal düşünceye (Batılı, çağdaş akıl, anlayış ve uygulamaya göre) iyidir, ahlaka aykırı ve zararlı değildir. Komünistlere göre teşebbüs içinde sermayenin kazancı (kâr) meşru değildir, kötüdür, zararlıdır; İslam'a ve kapitalistlere göre meşru, faydalı ve iyidir. Faiz İslam'a göre meşru değildir, kötüdür, zararlıdır; kapitalistlere göre olmazsa olmaz bir enstrümandır, iyidir, faydalıdır. Yolunu bulup sömürmek kapitalizmin can damarıdır, gıdasıdır, iyidir, amaçtır; İslam'ın ise haramıdır. İslam'a göre kasten adam öldüren idam edilmezse adalet gerçekleşmez, Batı'ya göre gerçekleşir, İslam'a göre din, insan hayatının merkezinde olmalıdır, Batı'ya göre din olmasa da olur, olursa da bireyin özel hayatına ait olmalı, başkalarıyla ilişkisini etkilememelidir..
(Siyah kanalların Ramazan konularını da gelecek yazıya bırakalım).

HAYRETTİN KARAMAN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu