48 yıl aradan sonra Dünya Kupası'na katılan Türk Milli Takımımız bizi çok sevindirmişti. Fakat öne geçtiğimiz Brezilya maçında yediğimiz basit gollerle şampiyonaya mağlubiyetle başladık. Bu üzüntümüzü Kosta Rika maçına taşımak istememiştik. Dolayısıyla çok iyi hazırlandığımız inancı içerisindeydik.

Gerçekten maça da iyi başladık. İlk 45 dakika atak olarak vasat geçti ama oyunun ağırlığı ve insiyatifi bizdeydi.

İkinci yarıya ise çok daha iyi başladık. Kazanma arzumuz daha fazlaydı. Nitekim golü de bulduk.

Golü bulduktan sonra ise çok pozisyon vermeye başladık. Aslında 1 gollü galibiyet bize yetiyordu. Fakat 1-0'ı koruyabilecek bir mücadeleye gösteremedik. Bu bölümde çok daha arzulu ve istekli olmamız gerekirken performansımız düştü. Hırsımızda ve görev anlayışımızda eksilme oldu. Kazanmanın gereğini yeteri kadar sahaya yansıtamamanın üzüntüsünü yaşadık. Son 15 dakikaya kadar bir çok pozisyon vermemize rağmen bunları değerlendiremeyen rakip forvet oyuncuları son dakikalarda affetmediler. Bu golde en büyük hata bizimdi. Kendi elimizle yakalamış olduğumuz güzel imkanı rakibe sunmuş olduk.

Çok üzüldük ama herşey bitmiş değil. Sadece şansımız zayıf. İnanıyorum ki Brezilya maçı bizim lehimize biter. Sadece bu da yetmiyor elbet. Bizim de Çin maçını farklı kazanmamız gerekiyor. Beraberlik dahil bunun dışındaki 1'er farklı sonuçlar da işimize yaramaz.

Herşeyin bizim lehimize işleyeceğini umuyor ve Takımımız'a güveniyorum.
Ama çok kolay değil.

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu