Geçtiğimiz hafta muhtevasına katılmayacağım bir tartışma gündemdeydi. Rahşan Ecevit'in Bülent Ecevit'e iyi bakamadığından dolayı vücudunda kir lekeleri olduğuna dair tartışmalar. Bu tartışmaları Sayın Mehmet Barlas sivil post-modern darbe olarak değerlendirdi. Muhtevasına katılmayacağım dememin sebebi ne kadar kamuya malolursa olsun kişilerin özel hayatına karışılmasından yana değilim. Amaç Başbakan'ın kendine yetemediğini ifade etmek ise eğer bunun vücudun kirleri dolayımından yapılmasını hiç şık bulmuyorum. Fakat yazının konusu bu değil. Çünkü bu haftanın başından itibaren DSP'nin maruz kaldığı 10 şiddetindeki depremden itibaren gündem, vücut kirinden, vefa'nın semt olma dışında bir geçerliliğinin olup olmadığı noktasına kaydı. Bütün bu tartışmalar sıcak siyasetin gündemi. Bendeniz kültür sayfasında yazan bir "yazıcı" olarak sıcak siyaset yapma hakkını kendimde bulmuyorum. (Çünkü ben haftada bir yazana kadar pekçok şey zaten eskimiş oluyor.) Benim meselem daha ziyade insanların olaylara bakışı, yani zihniyetiyle ilgili konular. Bu bakımdan Rahşan Hanım'ın eve yardımcı almamasını eleştiri konusu yapanlara karşı kendini "ben annemden böyle gördüm" diyerek savunması gündem ne kadar hızlı değişirse değişsin benim için değerli bir ipucu olma özelliğini koruyor.

Kamuoyundaki imajı son derece muktedir, hatta iktidar hırsı uğruna hasta kocasına, hasta olma hakkını bile tanımayan bir kadın olarak çizilmiş olan first leydimizin, bu açıklaması beni çok şaşırttı. Esasında şaşırmamam gerekirdi. Rahşan Hanım ile ilgili olarak şaşırma hakkımı son nüfus sayımında memurların meslek hanesi ile ilgili olarak sordukları soruya çok ısrarlı bir şekilde "ev hanımı" diye diretmesinde kullanmıştım. Rahşan Hanım mesleği kısmına "ev hanımı" diye yazdırmaya uğraştığı sırada DSP genel başkan yardımcısıydı. Bülent Ecevit eşinin "tevazuu" karşısında çok etkilenmiş olarak meslek hanesine ressam yazdırmaya çalıştıysa da Rahşan Hanım uzun süredir resim yapmadığı noktasından itiraz etmişti.

Buradan hareketle Rahşan Ecevit'in ev hanımı statüsüne halel gelmemesi konusuna çok kararlı olduğunun altını çizmek mümkün. Partisi için doğrudan birinci adam statüsünde olduğu halde, kendisini ev kadını olarak takdim etmesi sadece kendisi ile ilgili olarak oluşturulmuş imajı bozmaya yönelik manevra olarak değerlendirmek çok sıradan ve düz mantığın ürünü olabilir.

Esas anlayamadığım kendisini savunmak üzere göreneğe sığınan -ben annemden böyle gördüm- cümlesinin tutarsızlığını farketmemesi. Çünkü Rahşan Hanım'ın annesi hiçbir zaman başbakan eşi olmamıştı. Üzerine basmak üzere kendisine bir ayak izi arıyorsa Rahşan Hanım, daha önceki başbakan eşlerinin uygulamalarına bakması gerekecek. Üstelik first leydi konumundaki bir insan için çok naif ve çok geçersiz bir izah şekli değil mi "Ben annemden böyle gördüm."

Eski insanların israf ve tutumluluk anlayışı ile günümüzün israf ve tutumluluk anlayışı birbiriyle mukayese edilmeyecek bir karşıtlık oluşturuyor. Kapitalizm öncesi zenginliğin sembolü kişilerin kapılarında çalıştırdıkları adam sayısıyla ölçülürken, kapitalizmle birlikte bu sahip olunan para miktarı ve bu parayı harcama kapasitesiyle değerlendirilir oldu. Dolayısıyla Rahşan Ecevit'in geçmişten güç almak üzere "ben annemden böyle gördüm" savunması çok havada kalan bir savunmadır.

Olaya tevazu açısından bakılacak olduğunda da durum değişmez. Bizi tevazu sahibi yapan daima kendi işimizi kendimizin yapması değildir. Hayır bizim işimizi yapan insanlara gösterdiğimiz saygı ve sevgidir bizi mütevazı kılan.

Kendi annesini, sünnetine uyulacak peygamber mevkiine oturtan Sayın Rahşan Ecevit'in peygamber sünnetine uymak üzere çaba sarfeden dindar insanlara mesafeli duruşu ise başka bir yazının konusu olacak kadar uzun bir analizi gerektiriyor.

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu