GÜLCAN T. ARSLAN
Her yazı yeni bir yolculuktur, tıpkı hayatımızdaki başlangıçlar gibi. Belki daha önce defalarca 'yeni'lerimiz olmuştur ama her seferinde aynı heyecanı duyar, aynı kaygılarla kıvranırız. Nereden, nasıl başlayacağımızı bilememenin telaşı sarar ilkin ruhumuzu. Kullanacağımız ilk sözcüğün, atacağımız ilk adımın ne getireceğini düşünürüz uzun uzun. Kimileri için çok kolaydır günün moda tabiriyle hayatının 'yol haritasını' belirlemek. Belki çok güçlü durduklarından en zor kararları bile kolaylıkla alırlar. Okul seçmekte zorlanmazlar, meslekleri zaten çocukken kafalarının bir köşesine yazılıdır. Hedefleri sıralanmıştır, hiç sapmadan sonuca giderler.

ARTIK 'BAŞIMIZ BAĞLANMIŞTIR'

Ama dedim ya zordur yeni bir hayata başlamak. İlk gençlik çağındaki isyanlarla ebeveynlerimize karşı bağımsızlığımızı ilan ederken dönüp dolaşıp günün birinde kendimizi 'yeni' bir ailenin ferdi olarak buluveririz. Bakmayın evlilik karşıtlarının 'modern kölelik' benzetmesine. Evet, başımızda kavak yellerinin estiği zamanlar geride kalmıştır, aile büyüklerinin tabiriyle 'başımız bağlanmıştır' ve önümüzde yeni bir dünyanın kapıları açılmıştır. Öyle bir dünya ki artık hayatın yükünü tek başına omuzlamak zorunda değilizdir, hep eksikliğini duyduğumuz öteki yarımız yanıbaşımızdadır. Hani o çok sıradanlaşan ve anlamını yitirmiş gibi görünen 'paylaşma' duygusu var ya, esaret zannedilen o yeni hayatın en büyük kazancıdır. En zor zamanlarda umutlar büyütmeyi, hüznü ve sevdayı paylaşmak ancak böylesi bir bağ ile yer bulur hepsi hepsi ortalama 60 yıllık fani ömürlerimizde. Zordur yeni bir hayata başlamak ve 'yeni' bir hayatla çoğalmak. Gönüllü olarak seve isteye bir umut büyütürsünüz içinizde. Hayalleriniz onun üzerinedir bundan böyle. İlk bakışı, ilk gülüşü, ilk sözcüğü. Bugüne kadar yaşadığınız ne varsa aslında başından beri onun için tecrübe edildiğini anlarsınız. Korkularınız bir yana yeni bir heyecan dalgası sarar bütün benliğinizi ve o umutla bağlanırsınız hayata. Yüreğiniz titremeye başlar kendi acılarınızı hatırladıkça, korkularınızı hiç tanımamasını, kâbuslarınızdan uzak olmasını dilersiniz. Cevaplar hazırlarsınız şimdiden soracağı sorular için. Ne kadar çok 'neden'i olacağını bilirsiniz çünkü. Anlayamayacaktır elbette ilk zamanlar nasıl bir dünyaya geldiğini; neden insanların bu kadar sevgisiz, bu kadar birbirine düşman, bu kadar acımasız olduğunu. Sonra şaşıracaktır bunca kötülüğe rağmen nasıl olup da 'aşk' diye bir duygunun varolabildiğine. Ve belki de karşınıza geçip bilmiş bilmiş soracaktır günün birinde; "Madem aşk var neden sevmeyi bilmiyor hâlâ insanlar?" diye.

Dedim ya zordur yeni bir hayata başlamak ama umudunuz ne kadar büyükse zorluklara karşı koymak kolaylaşır gözünüzde. Yeter ki umudunuzun minicik ellerine tutunmayı bilin, o yeni baştan öğretecektir hayatı size.