Ne "Vurdum duymazsınız" diye bir tabir var ya, öyle yerinde söylenmiş ki yazıma başlık yaptım... Nereden başlayacağımı bilmiyorum. O kadar çok örnek var ki ibretle okusunlar...

Bir kaç defa yazdım ama en acılarından birisini geçtiğimiz gün yaşadım. Türk futboluna yıllarca emeği geçen Galatasaraylı Kadri Aytaç (Galatasaray'lı diyorum ki utansınlar) tedavisi olmayan Alzheimer hastası. Eskileri hatırlıyor, konuşuyor. Ancak, değerli eşi Akgül hanımın yardımı olmadan yatağına bile gidemiyor. Onu hayata bağlayan bir kişi de tek evladı, biricik kızı Güngör Aytaç... Evet, geçtiğimiz hafta kızı Güngör 42 yaşında hayata veda etti. Düştü, kaza neticesinde öldü. Duyduğum zaman üzüntümü bir yana bırakıp gazetem Yeni Şafak'ı aradım. Salih Sezer'e söylediğim zaman, onun ne yapacağını biliyordum. Gazetecilik görevini, üzüntüsünü unutup, notlarını aldı. Ertesi gün sayfada "Kadri Aytaç'ın kızı öldü cenazesi Şişli Camii'nden öğle namazında kalkacak" diye yazdı. Ölüm ilanları ağırlıklı büyük gazeteye! de aynı şekilde söyledim ki duyurulsun diye. Galiba unutuldu, tek satır yoktu..

Cenazesi için gittiğim Şişli Camii'nde bir tek eski arkadaşını göremedim. Necmi Tanyolaç ve Fenerbahçe eski yöneticilerinden Mesut Dizdar, gözyaşı döküyordu... Cami avlularında sık sık gördüğümüz, daha doğrusu kendini göstermek için akın akın gelen eski dostlar neredeydi... Ünlü ve zengin bir yöneticinin baldızı ölse, boy göstermek için gelip milyonlar vererek çelenk yaptıranların vicdanı sızlamadı mı...

Ekonomik darboğazın sıkıntılarını çektiğimiz şu günlerde, sel felaketlerinin, doğal afetler birbiri ardına yaralar açarken, milletle dalga geçercesine kulaklarına Akupunktur yaptıranları, dekolte defilelerdeki rezaleti, üfürükçü, büyücü haberleri ile bizleri avutmaya çalışıyorlar. Bunun adına da Gazetecilik diyorlar. "Vurdum Duymazlar."

BEKİR BORAN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu