George W. Bush 'şükran günü' yemeği için Bağdat'a gitti geldi. Amerikan medyasında köşeleri tutanlar, gidiş ve gelişi bütünüyle karartılmış bir yolculuk olmasına ve Irak'ta çadırdan burnunu çıkartmamasına rağmen, Bush'un cesaretine övgüler düzüyorlar, günlerdir... Savaş için fazla mesâi yapan fabrikaların katkısıyla ekonomi de olumlu sinyaller veriyor... Eh, bu durumda, Bush ve ekibinin keyiflerinin yerinde olması lâzım.

Oysa, Irak'tan gelen haberler hiç de iç açıcı değil. Komutanlar, hindili pilava birlikte kaşık sallarken, Bush'a, "Saldırı adedinde düşüş var" müjdesini vermişlerdi; ancak tekzip çok kanlı geldi. Sadece Amerikan askerleri değil, müttefik güçleri de ateş hattında; savaşın kanlı bilançosu her geçen gün tahammül edilemez sınırlara ulaşıyor. Ülkeler, ABD başta olmak üzere, teröre pabuç bırakmayacaklarını ve asker yığınağına devam edeceklerini söylüyorlar; ancak, padişahın huzuruna çıkan Osmanlı köylüsünün anlamlı tepkisi Irak'a asker gönderen ülkelerden de yükselebilir...

Bush-Blair ikilisi ile kendilerine destek verenlere esas moral darbe, sonuçları dün açıklanan bir kamuoyu araştırmasıyla geldi. Irak'ı kurtarmaya, Irak halkına demokrasi bağışlamaya gidildiği iddiasına inen acı bir darbe bu: Irak halkının yüzde 80'i ABD öncülüğündeki işgal güçlerine güvenmiyor... Bu sonuç, Bush ve kadrosunun elinde kalan tek Irak'a asker gönderme gerekçesinin de iflâsı demek...

Irak'a savaş, Amerikan ve İngiliz halklarına, Saddam Hüseyin'in dünyayı kana bulama niyetiyle izah edilmişti. 11 Eylül saldırılarının ardında Saddam'ın teröre verdiği destek vardı ve kitle imha silâhlarına sahip Irak dünya için ciddi bir tehdit oluşturuyordu... Savaşın sona ermesi üzerinden geçen aylar boyunca süren araştırmalar her iki iddianın da asılsız olduğunu ortaya çıkardı. ABD ve İngiliz askerleri bugün Irak'ta can veriyorlarsa, buna gerekçe teşkil edebilecek tek unsur var: Iraklıların istemesi ve kendilerine güvenmesi... Oysa, son araştırma, Bush-Blair ikilisinin elinden o teselliyi de alıyor...

Araştırma, Oxford Research International (ORI) adlı İngiliz kurumu tarafından yapılmış bulunuyor. Kurumun elemanları ekim sonu ile kasım başında Irak'a gidip 3244 kişiyle evlerinde görüşerek yürütmüş araştırmayı. Görüşülen Iraklıların yüzde 57'si, "ABD güdümündeki koalisyona hiç güven duymadığını" söylerken, yüzde 22 "Pek az güven duyuyorum" cevabını vermiş. ABD güdümündeki koalisyona güven duyduğunu söyleyenlerin oranı yalnızca yüzde 8... Şaşırtıcı olan şu: Iraklılar (yüzde 42 'çok' ve yüzde 28 'oldukça') dinî liderlere daha fazla güveniyor...

Peki, Iraklılar Saddam rejiminden kurtulduklarına sevinmiyorlar mı? Yarıya yakını, son 12 ayda başlarına gelen en iyi şeyin o olduğu kanaatinde; en kötü şey ise bombalamalar ve Irak ordusunun yenilmesi... Araştırmayı yapanlar bu iki nokta arasındaki tezada dikkat çekmeden edememişler: "Kendilerini Saddam'dan kurtaran ABD güdümündeki güçlere Iraklılar güvenmiyor..."

Araştırma işgal güçlerinin sıkça kullandığı "Iraklıların geçici yönetime güveni var" efsanesini de yerle bir ediyor. Görüşüne başvuranların yarıya yakını (yüzde 43.5) geçici yönetime 'hiç' güven duymadığını söylerken, her üç kişiden biri de (yüzde 29.9) "Pek az güven duyuyorum" demiş...

Bu araştırma, Bush ile Blair'in önüne, moral bozukluğunu daha da artıracak kanlı bir tablo ile birlikte kondu: Kasım ayı işgalin en kanlı ayı olarak tarihe geçti; 79'u Amerikalı olmak üzere tam 104 asker hayatını kaybetti. Bu rakama, ölen yabancı siviller ve Iraklılar dahil değil...

İşgal yoluyla Irak'ta sonuç almanın imkânsızlığı ortada; Beyaz Saray duvarındaki seçime endeksli takvimden de hergün yeni bir yaprak eksiliyor. Washington'daki 'savaş lobisi'nin şimdi cevap vermesi gereken basit bir soru var: Başarısızlığı sineye çekip çözüm yolunda adımlar mı atmalı, yoksa savaşı başka ülkelere de mi yaymalı?

Verecekleri cevap bizi de yakından ilgilendiriyor...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu