HALE KAPLAN ÖZ
İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarında doğan Barış Manço'ya, ailesi savaşın bitmesine duyduğu özlem nedeniyle Barış ismini koyar, sonraki yıllarda Barış tüm dünyayı gezerek anlatacaktır barış özlemini. Tüm iyi müzisyenler gibi 2 yaşından itibaren şarkı söylemeye ve ortaokul yıllarında amatör olarak müzikle uğraşmaya başlar. Belçika Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi'nde resim, grafik ve iç mimari okur. Bu okuldan, okul birincisi olarak mezun olur. 1970'li yıllarda Türkiye'ye döner ve bu gün hepimizin bildiği, sınırlarımızı aşan nadir parçalarımızdan olan Dağlar Dağlar'ı yapar. Bu şarkı onun hayatında bir dönüm noktasıdır.

Bu dönemlerde görüntüsü de değişmekte, müziği ve kıyafetleri ile bir ekol oluşturmaktadır. Toplumun pek de alışkın olmadığı dönemlerde onun uzun saçları tepki almaz, aksine hüsnü kabul görür. Çünkü o sanatçıdır ve ona göre sanatçı farklı olmalıdır. Sıradışı kıyafetleri, takıları, hızlı, farklı konuşması, yüz mimikleri, enterasan el hareketleri ve sıradışı klipleri ile hep gündemdedir Barış Manço.

Dünyanın Barış abisi

Japonya konserinde 20.000 Japon, onu heceyanla dinliyordu, Belçika'nın en büyük gazetesi birinci sayfadan yarım sayfa haberini yayınlamıştı. Gezgindi, keşfetmeyi seviyordu, dünyayı aşkla dolaşıp sevgisini taşıdı heryere ve ekranlarımızdan 60 milyon olarak onu izledik. Türkiye'deki en uzun ve en başarılı televizyon programları Manço imzasını taşıdı. 7'den 77'ye on yıl içinde Ekvatordan kutuplara, 5 kıtada 100'den fazla ülkeye giderek, kırılması güç bir rekora imza attı. Adam Olacak Çocuk ve Kahve Altı programları ise hala benzeri olmayan unutulmaz yapıtlarından.

Unutulmaz şarkılar besteleyip söyledi, dünya insanıyla kucaklaştı, gezdiği yerleri bizlerle paylaştı. İzleyicisiyle arkadaş oldu, seyirciyle onun kadar yakın bir diyalog kuran başka sanatçı yoktu. Belki de adresini ezbere bildiğimiz tek sanatçıydı o... "Bana yazmaya ama her konuda yazmaya devam edin. Adresimi veriyorum, Barış Manço Moda 81300 İstanbul. Tekrar ediyorum..."

Gidişinin 4. yılında ardından söylenenler

CEM KARACA: "Barış Manço benim için doğum tarihi belli olan fakat ölüm tarihi sonsuz olan bir can dostum. Konserlerimde her zaman ondan bir parça seslendiriyorum. Dinleyenlere ölümünün ardından yazdığım şiiri okuyorum ve bizi bir yerlerden izlediğine inanıyorum. Ruhu şad olsun."

ERSEN DADAŞLAR: "Ben müzik serüvenime onu örnek alarak başladım. Böylesi büyük bir müzisyenin erken kaybı hepimizi derinden yaraladı. Kendisine Allah'tan rahmet diliyorum."

ORHAN GENCEBAY: "Kişiliği ve sanatıyla son derece güçlü bir insandı. Sanatında bir ekoldü. Ülkemizi hem sansatıyla, hem sanatçı kişiliğiyle en iyi şekilde temsil eden bir insandı. Benim de çok iyi bir arkadaşım, 1968 kuşağının en güçlü temsilcisiydi."

SEZEN CUMHUR ÖNAL: "Kalplerimizi süsleyen bir güzel şarkı yarım kaldı. Barış Manço, dillerden düşmeyen 40 yıllık bir şarkı... Müzik yolculuğunda daima yeni güzellikler aradı. Yaptığı bestelerle hep alkışlandı...

MUAZZEZ ABACI: "Çok iyi bir insandı. Modern Evliya Çelebi'ydi. Duygu doluydu. Her zaman gönlümüzde yaşayacak."

KAÇ KUŞAK ONUNLA BÜYÜDÜ

Dünya nefesini tutmuş, bir savaşa kilitlenmiş durumda. Savaş sözünün bu kadar çok edildiği bir dönemde, dünya kardeşliğinin ve nesiller arası sevginin somut ismidir o. Sarı Çizmeli Mehmet Ağa, Zalım Sultan, Halhal, Anlıyorsun Değil mi, İşte Hendek İşte Deve, Kara Toprak Ver Yarimi, Halil İbrahim Sofrası, Kol Düğmeleri... bir seferde akla gelen yüzlerce şarkıya imza attı Barış Manço, biz onunla büyüdük sırf bu nedenle şanslı bir kuşak sayılırdık. Eserlerinde sosyal olaylara ve mevcut duruma dair tespitler yapardı, hayatı, aşkı, ölümü, ayrılığı hüzünlü, mizahi bazen sivri bir dille, ama kendine has uslubuyla anlatırdı. Domates, biber, patlıcan şarkısında sokak satıcılarının sebep olabileceği bir felakete vurgu yapıyordu, zerafet düşkünleri kışın beyaz giymemeleri gerektiğini biliyordu, Ya Nasip Ya Kısmeti anlatmak için herkes gömlek giyerken, o Kul Ahmet'e ceket giydiriyordu... Uzun siyah saçlarını ortadan ayırır, küçükleri ıspanak yemeleri ve arabanın arka koltuğuna oturmaları konusunda ikna ederdi, her parmağında, abartılı büyük taşlı yüzükleriyle hızlı hızlı hareket ettirdiği ellerini takip ederek kilitlenirdik pazar sabahları ekran başına. Sevimliydi, rahattı, meraklıydı, bizdendi, Türk Müziği'nin duayeniydi. 1 Şubat 1999'da müzik alanında büyük devrimler yapmış bir sanatçı olarak aramızdan ayrıldı.