Uzan Ailesi’nin Rumeli Holding’i bünyesindeyken Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu (BDDK) tarafından el konulan İmar Bankası’yla ilgili haberleri izlerken başımız dönüyor. Yalnızca dünkü haberler bile nasıl bir tabloyla karşı karşıya olunduğuna ışık tutuyor: Merkez binada kıyılmış evrak bulmuş BDDK denetçileri... Resmi listelerde binlerce benzer isme rastlanmış; aynı isme 100 bin hesap açıldığı görülmüş... Mevduat hacminin 700 trilyon olduğu sanılırken bankanın devlete yükünün 8 katrilyonu bulacağı anlaşılmış...

İnanılması zor iddialar... Ancak çoğu BDDK kaynaklı bilgilerle kaleme alınmış haberler bunlar; BDDK ve Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu (TMSF) sorumlularının el konulan İmar Bankası’nda karşı karşıya kaldıkları tabloyu algılamakta zorlandıkları, günlerdir toplantı üstüne toplantı yaparak mudilere tediye konusunda bir karara varmaya çabaladıkları biliniyor. Mudiler de tedirgin, bankacılık sistemi de...

Kafa karıştıran tablonun bir de Uzanlar cephesi var. Günlük gazetesi ve birden fazla televizyon kanalı bulunan Rumeli Holding de ortaya atılan iddiaları cevaplayıp duruyor. “BDDK kamuoyunu yanıltıyor” diyor grup; çifte kayıt olmadığını, mükerrer hesap bulunmadığını söylüyor. Belgeleri ve bilgileri ilgililere teslim etmişler...

Acaba bu iddia ve karşı-iddialardan hangisi doğru?

Yaşanan olay Türkiye’deki sistemin temel çarpıklığıyla yakından ilgili: Bazı holdingler aynı zamanda bankacılık yapıyor ve başkalarının kendilerine emanet parasıyla ‘gizli ilişki’ yaşıyorlar; bu ilişkiyi gözlerden saklayabilecekleri ve gerektiğinde kendilerini koruyup karşı-saldırı hamlesi yapabilecekleri medya silâhına da sahipler... Con Ahmed’in devr-i dâim makinası çalışmaz olduğu veya saadet zinciri koptuğunda ortalık bugünkü gibi toz duman oluyorsa, işte bu yüzden...

Şu anda yaşananlar bu temel çarpıklığın sona erdirilmesi gerektiğini gözlere sokuyor. Hükümetin son rötuşlarını yapmak üzere kamuoyuyla paylaştığı Basın Yasası ile bir süre sonra gündeme geleceği bilinen Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) ile ilgili yasada, bugün yaşananların tekerrürünü imkânsız kılacak düzenlemelere yer verilebilir.

Biz yasal düzenlemeden medet umalım, hükümet, elindeki yasal imkânlarla kolayca alabileceği tedbirleri bile önemsemez görünüyor. Bugüne kadar el konulan bazı bankaların sahiplerinin gazete veya televizyon kanalları vardı (bazısı her ikisine de sahipti); bankaları ellerinden alındıktan sonra bütün mal-mülkleri üzerine tedbir konulduğu halde fazla gelir getirmediği bilinen medya sektöründe kalmalarına izin verildi. Oysa, ödeme acziyetine düşmüş, yükümlülüklerini yerine getiremeyen patronlarla ilgili ilk yapılacak iş, medya ile sahiplik ilişkilerini belli bir süre içerisinde sona erdirmeye onları zorlamak olmalıydı. Medyada birbirleriyle kavgalı bütün grupların ‘temel çarpıklık’ kategorisine girenler olmaları, çoğunun bankasına el konulduğu halde elinde bırakıldığı için ‘medya silâhı’nı kullanma yoluna gitmeleri bir tesadüf olamaz...

Hükümetin bağımsız kurumlara karışmak istemediği belli; ancak bu durumun bazı çevrelerce görevden kaçma olarak değerlendirildiği de âşikâr... Ayrıca, batırdıkları için bankaları ellerinden alınan patronlar, karşı-saldırıya geçmeleri gerektiğinde BDDK’yı veya TMSF’yi değil doğrudan hükümeti hedef seçiyorlar. Dışarıdan bakanlar, iç ve dış piyasalar, çelişkili kararların faturasını hükümete çıkarmaktalar... Bunun tersi de doğru: Dün ‘saygın’ bilinen bir yorumcu (Hürriyet, Enis Berberoğlu), olumlu karşıladığı İmar Bankası kararı için BDDK’ya teşekkür ederken Ak Parti’yi ‘kirli suyun balığı’ saydığını yazdı.

Hükümet, İmar Bankası’ndan başlayarak kamuoyunu en geniş biçimde aydınlatmalı ve kafa karışıklığını önleyecek tedbirler almakta da aceleci davranmalıdır.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu