İki Türkiye var: Biri verdiği oylarla, içinden hükümet çıkaracak Meclis'i oluşturuyor; diğer Türkiye'nin oyla ilişkisi pek yok, ancak esas gücün sahibi 'He-Man' o...

Bu giriş cümlesi herhalde size de garip gelmiştir; ancak cümleyi biraz açınca, hiç değilse bazılarınızın bana hak vereceğini umuyorum.

Önce temel kabullerimizi birbiri ardına sıralayalım: Türkiye demokratik bir ülke. Demokrasilerin vazgeçilmez ögeleri siyasî partilerdir. Partilerden hangisinin (veya hangilerinin) hükümeti kurup iktidar olacağına halk karar verir. Yasama organı Meclis'tir, yürütme gücü hükümete aittir, yargı bağımsızdır. Meclis'te anayasa değişikliği için daha çok, yasa çıkarmak için ise daha az bir sayısal üstünlük gerekir. Meclis gerekli gördüğü yasayı çıkarır; gerekli görür ve yeterli sayıyı bulursa anayasayı da değiştirir. Hükümet de devlet çarkının yürümesinden sorumludur.

Bütün demokratik ülkelerde, üç aşağı beş yukarı, sistem bu temel kabullere uygun çalışır. Ancak, Türkiye'de, zaman zaman, bu kabulleri geçersiz kılan, yasamada sayısal üstünlüğün işe yaramadığı, yürütmede ise hükümetin elinin kolunun bağlandığı durumlar olabiliyor. Hatta, bir parti ötekinden, bir milletvekili diğerinden daha değerli muamelesi görebiliyor; iktidardan çok muhalefetin borusu ötebiliyor...

Son tartışma ne dediğimizin ipuçlarını içinde taşıyor...

Bir Ak Parti milletvekili, Kur'an Kursları ile 'terör' sözcüğü arasında irtibat kuran CHP taarruzuna cevap olsun diye, "Eğer içinden terörist çıkması bir kurumu mahkum etmek için yeterli olsaydı, o zaman ODTÜ, İTÜ ve Siyasal Bilgiler Fakültesi için de aynı benzetme geçerli olurdu" anlamına gelen bir cümle sarf etti. Mantıklı bir cümle bu. Ancak, CHP sözcüleri, bu mantıklı cümleden, sadece kolayca paralellik kurulabilsin diye adları anılan eğitim kurumlarına 'hakaret' anlamı çıkardı.

O cümlede 'hakaret' anlamı bulunmadığı belli de, CHP'li vekillerin Kur'an Kursu konusunda ve Ak Parti milletvekilleri hakkında iyi düşünceler taşımadıkları daha da belli. Bazı kurumların birbirleriyle ve kendileri ile Ak Partililer arasında 'eşitlik' üzerine oturmayan zihinsel bir ilişki kurdukları apaçık. Daha da önemlisi, o bir cümleyi 'hakaret' olarak yansıtarak belli bir kesimi tahrik etmeye de çalışıyorlar; yine zihinlerindeki aynı 'eşitlik özürlü' mantıkla.

Aslında itirazları adı anılan eğitim kurumlarına 'terörist' denilmesine değil, o cümleden böyle bir sonuç çıkmıyor zaten; itirazları o eğitim kurumlarıyla Kur'an Kurslarının 'eşit' görülmesine... Oysa, devletin bakış açısıyla, Diyanet'in açtığı bir kursla üniversiteler arasında 'saygınlık' açısından eşitsiz bir durum söz konusu olmaması gerekir.

Bu tür bir çarpıklık yalnız siyasî hayatta kendini belli etmiyor; oradan sıçrayıp 'dördüncü kuvvet' diye anılan medyaya da yansıyor. (İlişkilerin bazen medyadan CHP'ye yansıdığı da olmuyor değil.) Bunun örnekleri aynı konuda yapılan yorumlarda bolca görülebiliyor. Medya içinden birileri başka meslektaşlarına, gazeteler başka gazetelere daha 'farklı' baktıklarını açık ediyorlar.

Hürriyet başyazarı Oktay Ekşi 'Basın Konseyi'nin de başkanı. Dün, Kur'an Kurslarıyla ilgili düzenlemeyi ele aldığı yazısında, 'kanuna aykırı eğitim kurumu' ifadesinin bütününe veya yüksek cezaya karşı çıkan gazetelerden 'birkaç bağnaz yayın organı' diye söz ediyordu. 'Eşitlikçi' olmayan aynı ters bakış: CHP'li Ak Partiliden, bazı eğitim kurumları diğerlerinden, bazı gazeteler de başkalarından daha 'saygın'... (Merak bu ya: Oktay Ekşi'nin 'bağnaz' saydığı 'yayın organları' arasında Basın Konseyi'nde kalmaya devam eden var mıdır acaba?)

İki Türkiye var; 'gerçek demokrasi' ile tanışabilmek için, bu ikili yapıyı teke indirmenin bir yolunu bulmamız gerekiyor...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan