Bir bilgisiyar oyunu gibi süratli, içinde kahramanları ve yaratıkları olan maçın kalitesi de çok yüksekti. Özellikle Galatasaray, kelimenin tam anlamıyla oyunun animatörüydü.

Takımın ramını yükseltmiş olan Batista ve Berkant, sol ayağının kramponları enter tuşu kadar önemli bir adam olan Sergen, daktilodan bilgisayara geçiş döneminin son örneği Ergün ve tabii ki takımın katalizörü Bülent. Bunların önüne de hem modülatör hem de simülatör olan Hasan'ı ekleyin.

Ve tabii ki aylardır amatör iken birden bire terminatör oluvermiş Ümit Karan...

Ama bu takımın dün geceki jeneratörü olan ve on-off düğmesini elinde tutan Ayhan'ı hepsinden ayrı tutmak gerekir.

Böyle bir Galatasaray'ı aspiratör gibi içine çeken Gaziantep'in geride kurduğu tuzak ve ileriye mayın döşeyen Fatih Tekke ile Julio Sezar. Görüyoruz ki Lucescu'nun çipi Samet'ten daha iyi.

Çünkü 45 dakika Antep gibi bir takımı bir kez bile Mondragon'un önüne getirmeyen bir oyun var ortada. Üstelik o bölümde 2 atmış, 3 kaçırmış, topu kapmış, presi koymuş, takım halinde giden ve gelen bir ekip çalışması sunmuş Galatasaray'ın bilgisayar efektiyle değil, alın teriyle galibiyeti var.

Sonra Batista, kramponu kulağına yiyor ve Bülent Akın oyunda.

Ama oyuna eklemiyor, tersine eksiltiyor ve Antep hissedilmeye başlıyor.

İkinci yarıda aynı bilimsel oyununu devam ettiren Galatasaray, yine geriyi açmadan ilerde çok şey yakaladı. Özellikle Ümit'e alternatif durumuna düşürmemek için Arif'i koyan ve takımı 3-5 dakika santrforsuz oynatan Lucescu, Serkan'ı sonradan alarak bir teknik direktörlük hatası ama bir insanlık harikası gerçekleştirdi.

Son dakikalarda Arif'le oyuna yeni bir disket süren Lucescu ve oyuncuları çok zor gibi görünen 3 puanı aslan gibi bir oyunla ve bileğinin hakkıyla kazandı.

ÜMİT AKTAN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu