Daha önce yayımlanan birçok kitabı, radyo ve televizyon sunuculuğu ile tanıdığımız Senai Demirci ile eşi Semine Demirci'nin kaleminden çıkan "Her güne bir dua" isimli kitabın öyküsü, internette açılan bir siteye dayanıyor. Bu site, Senai Demirci'nin, "kültürümüzde bir manevi yardım olarak çokça zikredilen dualaşmanın tam da internetin interaktif ve bireysel fonksiyonuna denk düştüğünü" farketmesiyle ortaya çıkan "www.dualar.com"...

Furkan Kitaplığı tarafından yayımlanan "Her güne bir dua" kitabı ise internetteki yardımlaşma uygulamasını elle tutulur, gözle görülür bir yere, yani kâğıda taşımak amacıyla hazırlanmış. Kitapta bulunan duaların çoğu, ya sitenin üyelerinden birine ya da bizzat tanıştıkları dostlarına ait. Semine ve Senai Demirci, kitap ile her gün için bir dua önerip dua etmeyi ve dualaşmayı zamana doğru yayarak, "az da olsa düzenli" ibadet etme alışkanlığını beslemeye çalıştıklarını söylüyorlar.

Duanın ruhu zedelenince

Semine-Senai Demirci, kitabı hazırlarken, bütün dua kitaplarını topladıklarını, Kur'ân'da bulunan dua formundaki ayet ve hadislerdeki duaları sistematik olarak seçtiklerini anlatıyorlar. Halk arasında yaygın olarak kabul gören "şu duayı şu kadar okursan şöyle olur" gibi, "duanın ruhunu zedeleyen" yaklaşımları reddettiklerini anlatan Semine Demirci, "Bizce dua sadece dua etmek için edilir. Dua eden, doğrudan Yaratanı'na muhatap olmanın zevkini ve ayrıcalığını zaten hissediyor olmalı. Bunu bir dünyevî, hatta uhrevî menfaate endekslemek yerinde değil" diyor.

Senai Demirci ise dua kültürü adına yazılan kitapların bir kısmında duanın bir tür "Allah'la pazarlık" gibi sunulmasından şikayetçi. Demirci konuyla ilgili olarak şunları söylüyor: "Oysa duada eksik olduğunu hissettiğimiz şey, bizzat dua etmenin kendisinin bir mükafat olarak kabullenilmesi.Duaya konu ettiğiniz bir dileğiniz ya da ihtiyacınız olur elbette. Oysa, dua ediyor olabilmenin kendisi bir tattır. Bizde eksik kaldığını hissettiğimizde bu; 'dua için dua'..."

'HERŞEY BİZİM İÇİN DUA OLDU'

Semine-Senai Demirci: "Kitap hazırlanırken, herşeye dua gözüyle bakmaya başladık. Denizin dalgalarını bir tür dua olarak algıladık. Ağacı toprağın duası diye, çiçeği yaprağın duası diye görmeye başladık. Her gördüğümüze dua ve dua kitabı sorduk. Bu telaşımızı gören dostlarımız dua kitapları getirdiler bize. Hatta şarkı sözlerini de bir tür dua olarak işitmeye başladık. Bunun birkaç örneğini de kitaba koyduk.

ÜMMÜHAN ATAK/İSTANBUL